Լռել, չևոր միևնույն է չես հասկանա այն բառերը, որոնք պետք է խոսեմ ....
Լռել այնքան, միջև դու ինքդ սկսկես պահանջել խոսքեր, բայց ես անխոս կլռեմ, ոչինչ չեմ խոսի, ոչ մի բառ, դուրս չի թռչի իմ ատամներից ու շուրթերից.....
Այնքան լռել, որ սկսես խոսել, անիմաստ խոսել, խոսել այնքան միջև բերանդ հոգնի ու լռես ...
Լռել, չևոր միևնույն է, երբեքել չես հասկանա, այն ինչ որ պետք է ասեմ, ու կլռեմ, ու կլռեմ այնպես, որ ականջներդ խլանան իմ լռության աղմուկից, որ սիրտդ չդիմանա, ու աչքերդ սկսեն խոսել, լացել, իսկ բերանդ ուժեղ գոռալ, լռել այնքան, որ հասկանաս, որ այդպեսել երբեք չես հասկանա, այն ինչ պետք է ասվեր.........
լռել, խոր լռությամբ, լռել ու լուռ խոսել, լուռ արտասվել, միայն թե լուռ, որ անզեն աչքով անգամ, չնկատես թե ինչպես է խոսում ցավից հոգնած, ու կարոտից հեգնած իմ հոգին .....
չէ, բառերը իմաստ չունեն, բառերը ոչինչ չեն փոխում, բառերը արժեք չունեն, քանզի եթե
ունենային, այդքան շատ չէին խոսի մարդիկ .....
լռել, բայց միթ՞ե կարող եմ լռել, միթե աչքերս կարող են լռել, ոչ, ոչինչ չի կարող լռել, միայն կարող եմ բերանս փակել ու կոփել, որ անգամ ամենանուրբ բառերը չկարողնանա դուրս գալ բերևանից, բայց սիրտս ու հոգիս, ինչպե՞ս լռեցնեմ, երբ նրանք ճչում են, գոռում, ու խոսում, ինչպե՞ս լռեցնեմ աչքերս, ինչպես լռեցնեմ սիրտս.....
լռել միևնույն է, ինչքանել որ խոսեմ, միևնույն է, ա՜խ միևնույն է այդպեսել չես հասկանա, թե ինչ եմ ասում, թե ինչեմ խոսում, կամ թե ինչ եմ շատախոսում ......
ախր բառերը, ախ՜ր այն բառերը, չեն կարող նկարագրել ոչինչ, ոչ մի բան, ոչինչ ու ոչինչ չեն կարող նկարագրել ....
Շարունակությունը կարդացեք այստեղ` http://rockvan.blogspot.com/2014/05/blog-post.html#.U5IvBHKSwnI
