Մի՞թե սկսում ես արդեն օտար դառնալ..
Սկսում են նոր աչքեր ու շուրթեր երևալ աչքերիս առաջ: Վախենում եմ, քո աչքերն ու շուրթերն էին իմը: Գուցե այդ նորն ավելի վատ լինի..չեմ ուզում:
Ներկա դարձի′ր, թեկուզ հիշողությամբ: Ուզում եմ քեզ հիշել, որ կրկին չսխալվեմ, ուզում եմ դու լինես սրտիս սեվ կտորը, որ էլ չսեվացնեն, ուզում եմ քո պատճառով շուրթերս աղիանան:
Հիշեցրու′ ինձ մի փոքր քո մասին: Տեղդ մի′ զիջիր: Դու միշտ էլ հաղթող ես եղել, մի′ պարտվիր հիմա: Դու դեռ ուժեղ ես, չէ՞ որ ես քո կողքին եմ եղել ամուր սյան պես:
Մեկ նշույլ հիշողության, և ես կրկին քեզնով կապրեմ: Արա′ գոնե այդ ինձ համար: Մի՞թե ուզածս մեծ բան է: Չէ՞ որ, եթե չլինես դու, չեմ լինի և ես:
Այստեղ մի պահ կանգ առ.. դու միշտ ասում էիր, որ ես հարկավոր եմ մարդկանց, որ նրանք ունեն իմ կարիքը: Դե օգնի′ր այդ մարդկանց..
Միշտ քեզ եմ փնտրել. նորից եմ կրկնում` մի′ պարտվիր..
Թե մի օր այլևս չարտասվեմ քեզ համար, ապա կդադարեմ թռչել երկնքում: Երեխաներն ուզում են տեսնել, թե ինչպես եմ սավառնում: Թո′ղ հպարտանան քո ունեցածով, թո′ղ երազեն..գթա′ մի փոքր նրանց..
Փորձիր հասկանալ ինձ..
