Ժամանակագրական հաջորդականության արդյունքում հասկանում ենք, որ յուրաքանչյուր նյութ կամ երեւույթ միշտ չէ, որ ընկալվում է, ինչպես հարկն է եւ ապահովում է պրոգրեսիա, շատ հաճախ դրանք ունեն ռեգրեսի հստակ պատկեր: Եվ այդ է, որ մեզ ապացուցում է՝ հասարակությունը ունի հստակ մեխանիզմի կարիք: Ամենեւին պարտադիր չէ, որ այդ նույն մեխանիզմը ընտրվի քաղաքական կողմնորոշման արդյունքում: Ճիշտ հակառակը, այն պետք է զերծ մնա վերոնշյալ կողմնորոշումից, որպեսզի պահպանի առողջ քաղաքա-հասարակական մտածելակերպ: Սակայն շատ դեպքերում այդ առողջությանը խաթարում են վիրուսակիր բակտերիանները՝ ներմուծված եվրոպական կամ ամերիկյան ԴԵՂԱՏՆԵՐԻՑ: Տվյալ պահին այդ «դեղատների ցանցը» շատ ծածուկ ձեւով թիրախ է վերցնում «բազմաոտանի» կողմորոշվածությամբ Հայաստանին: Եվ քանի որ այդ բակտերիածին վիրուսները քայքայիչ ազդեցություն ունեն, անհրաժեշտ է համախմբվածություն: Սակայն շատ հաճախ հենց այդ նույն անհամախմբվածության պատճառ են հանդիսանում ներքին առողջական կայունությունը պահողները եւ իրենք դառնում «տեղական» բակտերիաներ: Եվ այդ դժվարին կացության մեջ՝ իբրեւ օգնող գործոն, վրա է հասնում ռուսական «հակաբիոտիկը»: Սակայն այն ամեն օրգանիզմ չէ, որ ընդունում է, իսկ մենք՝ հայերս, դյուրին «մարսողություն» չունենք, եւ շատ հաճախ այն կանգնում է մեր կերակրափողին: Ինչեւիցե, ինչպե՞ս վարվել՝ մերժե՞լ եղբայրաբար մեկնած օգնության ձեռքը, թե՞ աչքերը փակ «ստամոքսը» լցնել հակազդող բիոտիկով: Այնուամենայնիվ, պետք չէ մոռանալ, որ այն դեղը, որի բաղադրատոմսը անհայտ է, պատրաստված է մութ ու խորը նկուղներում ու ոչ այնքան մաքուր պայմաններում: Զե՛րծ մնացեք անհայտ արտադրության եւ ժամկետն անց դեղերից ու մի մոռացեք՝ միայն առողջ մարմնում է առողջ հոգի: Ուրեմն մաքրե՛ք ձեր հոգիները ներքին երկպառակությունից եւ հետո միայն պայքարեք արտաքին հակակիր «բիոտինկերի» դեմ:
