Շնչում է, շնչում է լուռ, շնչում է բայց կոպիտ, շնչում է բայց մի կերպ, շնչում է, բայց արդյո՞ք շնչում է ...Մոդի շնչում եմ, չ՛է Մոդիս, չեմ շնչում, լոկ շնչում եմ ....քարացած շուրթերս մի կերպ են շարժվում, մի կերպ են հպվում քո շուրթերին, մի կերպ համբուրում քեզ Մոդի, Մոդի գիտես ինչո՞ւ, քանզի անձրևում է, տես անձրևում է, չէ Մոդի, ոչինչ չեմ զգում, գրկի՛ր ինձ Մոդի, այնքան ունեմ քո այդ խենթ հոտի կարիքը, գրկի՛ր ու հենի՛ր ինձ կրծքերիդ, գլուխս շոյիր, այնպես կարծես մի մանուկ լինեմ քո գրկում, համբուրիր Մոդի, համբուրիր հոգնած գլուխս, թող արցունքներս գլորվեն կամանց-կամանց .
Մոդի ուզում եմ արտասվել գրկիդ մեջ, էհհհհհհ՜հ Մոդի, ուզում եմ թաթախվել քո կրծքերի մեջ, ու սավառնել այնտեղ, լոկ մոլորվել, գլուխս կորցրած մոլորվել այնտեղ, ու հարբել ինձ պատկանող այդ հոտիդ մեջ, այդ բույրիդ մեջ, ու խենթանալ Մոդի, խենթանալ ՀՈԳԻՍ ....
Շնչում եմ մոդի, թոքերս լցված են գիտես, լցված են հիշողություներս սպանող թմարնյութով, բայց Մոդի, Մոդիս, չսպանվեց ոչինչ, ու հիշողության հետ նաև սկսկեց տանջել ինձ թմրեցնող ցավը Մոդի ........ՄՈԴԻՍ ............... ցավում է, ձեռքդ բե՛ր, ահա այստեղ, զգու՞մ ես Մոդի, ցավում է, զգու՞մ ես, թե ոնց է սպանում Մոդի, զգում ես չ՞է ...
չէ Մոդի չես զգում, դու չես զգում, քանզի վախենում ես զգալ տվացդ ցավը Մոդիս, վախենում ես չ՞է, չէ վախենում ես չ՞է Մոդի ......
Շարունակությունը կարդացեք այստեղ` http://rockvan.blogspot.com/2014/04/18.html
