Ես գիտեմ, դու մի օր կվերադարնաս, լուռ կնայես հայացքիս մեջ ու կփնտրես անցյալի հայացքը, որի մեջ տեսնում էիր քեզ....բայց չես գտնի, չևոր կյանքում ամեն ինչ տեղի է ունենում մեկ անգամ, ամեն ինչ լինում է մի պահ ...և նույնել մեր մեջ տեղի ունեցածը .....
չգտնելով անցյալը իմ հայացքում, լուռ կկախես գլուխդ, մի կերպ լեզուդզ կշարժես ու կմկմալով կհացրնես
-Ինչպե՞ս ես ...
ես ի պատասխան կժպտամ, նայելով հստակ քո հայացքի մեջ, և ոչինչ չեմ խոսի, չևոր դու այդ հարցը չէիր ուզում տալ, այլ այս հարցը`
-դե՞ռ սիրում ես ինձ....
-Այո սիրում եմ քեզ, բայց դադարել եմ ապրել քեզանով, դադարել եմ սպասել, դադարել եմ փնտրել, դադարել եմ զգալ ՄԵԶ ....
ու կշտապես բերանս փակելով ասել`
-Սիրում է նա, ով վերջում է սիրում
ես կպտասխանեմ`
-ամեն ինչ մաշվում է, անգամ չմաշվող իրը, սերը իհարկե չի մաշվում, բայց ես հիմա կարծում եմ, որ իրոք այն մաշվում է, օրերի ու տարինների ընթացքում, ժամերի ու վայրկյանների ընթացքում, չևոր ամեն ինչ ունի հաշվարկ, ունի գագաթնակետ ու վերջ .....
ոչինչ չես ասի, իսկ ես անշարժ կկանգանեմ ու նորից կհիանամ այն ամենով, ինչը իմներ, նորից մի պահ կսիրեմ, բայց էլ չեմ ապրի դրանով.....քանզի երբեմն ինչով մենք ապրում ենք մեզ ցավ է պատճառում, ավելի լավ է չապրել դրանով, այլ ուղղակի մեկ-մեկ զգալ, որ դա եղել է ....
նորից դու եկար, այս անգամ եկար այն պահին երբ ամեն ինչ վերջացել է, իսկ անցյալում եկար այն պահին, երբ պետք է ամեն ինչ նոր սկսկվեր ...
ու կշարունակ եմ խոսել, կնկարագրեմ օրս թե ինչպես ընթանում, գուցե դա քեզ չհետաքրքրի, գուցե դա քո սպասված զրույցը չլինի, բայց ցավում եմ, ես առաջվանը չեմ....
Շարունակությունը կարդացեք` http://rockvan.blogspot.com/
