Գիշերային տանջանքից հետո բացվեց սառը առավոտը, պատուհանների արանքից երևում էր արևի թաց շողերը, որոնք անցանկալիորեն նորից քեզ ստիպում էին հասկանալ, որ առավոտդ մենակ ես արթնացել, որ առավոտը ոչ թե տաք համբյուրից ես արթնացել, այլ անտանելի կարոտից ու ՍՊԱՍՈՒՄԻՑ ..........
Նորից ամեն ինչ ՆՈՒՅՆԸ կլինի.......
Քո գնալուց հետո ոչինչ չի փոխվի, պարզապես դու ԿԴԱԴՐԵՍ լինել .....
Չեմ կարող խաբել, դա ցավոտ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ կլինի, ով իմանա, գուցե ՄԱՀՈՒ չափ ցավոտ...........
չեմ ուզում ԿՈՐՑՆԵԼ քեզ, բայց ոչ ոք, ՈՉ ոքի չի պատկանում ...........
Ոչ ոք հավերժ չի մնում, ոչինչ հավերժ չի լինում ...
ամեն ինչ, ունենում է ինչպես սկիզբ, նաև ունենում է ՎԵՐՋ.........
Հեղինակ` Վանիկ հովակիմյան
Գեղեցիկ մտքեր կարդացեք այստեղ`
https://www.facebook.com/pages/%D5%84%D5%AB-%D6%85%D6%80-%D5%A5%D5%BD-%D5%AF%D5%A3%D5%A1%D5%B4/195169880592424
