Խմում եմ, բաժակիս մեջ լցված մի ամբողջ ցավ, ու աչքերս անվերջ լցնում եմ, ու քիչ -քիչ մոռանում ամեն բան:
Քո մերկ մարմնի տակ կա փակված մի կիրք, թո՛ղ կարոտած շուրթերով հանեմ կրցկալդ, ու մեղմ, ա՜խ սիրեմ, ցաված կարոտս հառնեմ քո մարմնից, ու անվերջ կարոտ աչքերով ես էլ արտասվեմ, ցավը աչքերիցս ես հանեմ, լցնեմ մարմնիդ, ու կրքի վերածեմ:
Ու՞մ, ին՞չ, ինչո՞ւ, քանի հոգու մարմին եմ կրքի գազանով անվերջ ըմպել, քանի երազելի պահ եմ ես անվերջ կերտել, ու սառը շնչով նրանց մարմինը ես անվերջ պատել, ու ցավաց շուրթերով նրանց կրծքերին, մի մեղմ ցավի հետք եմ գծել:
Ա՜խ իմ մենություն, դու ես մերկ մարմին այս գիշեր, ա՛րի սիրելիս, ար՛ի նստիր գոքս, ախ անուշս, թո՛ղ որվայնդ ես մեղմ շոյեմ, թող կրծքերդ ես անվերջ համբուրեմ, քեզ փառվեմ, ար՛ի քեզ ըմպեմ, միջ առավոտ, թե առավոտյան հոգիսել չգտնես, իմացի՛ր, մենություն, հարբած մուրացկանի պես մի տեղ ընկած կլինեմ, կրծքալդ ձեռքիս, հարբած, ու մարդկանց կթվամ մի հարբեոցող ու ոչնչություն, ա՜խ մարդիկ, ին՞չ իմանան թե ին՞չ կա իմ հոգում:
Դե ար՛ի, ու զգա, ես սիրում եմ, սիրում, ու ավելին ես քեզ պաշտում եմ, սակայն այս գիշեր, կիրքն է սիրո, մեղմ սիրո տեղը որոճում, ար՛ի մեղմ նստիր գիրկս, ու մեղմ շարժիր մարմինդ հեզ, տրվի՛ր ինձ, տրվի՛ր, կիրքը զգա ցավաված մատներից, թո՛ղ ոտքերիցդ միջև քո վարսերը ես մեղմ շոյեմ, ու մեղմ համբուրեմ ..........
Շարունակությունը կարդացեք` http://rockvan.blogspot.com/2012/10/20.html#.Ul7RQNLwZ0M
