Ես մի ընծա քո խորանում,
Մի կաթիլ խունկ քո բուրվառում,
Զերթ քաղցր ձայն թող սպառվեմ,
Գուցե այդպես գութիդ հասնեմ:
Սեպտեմբերի 27-ին` Հարավ Արևմտյան թաղամասին Սուրբ Երորդություն եկեղեցում տեղի ունենացավ երկար սպասված Խոկման արարողություն, որի ընթացքում «Ինչու պետք է հավատալ Աստծուն» քարոզ թեմայով խոսեց Տեր Հակոբ քահանա Խաչատրյանը:
Հիանալի էր ու խորհրդավոր մտնոլորտում` հանգստություն և հուզում էր տիրում:
Սա այն բացն էր, որ վաղուց զգում էի սրտումս: Եվ ես զգացի Աստծո շունչը: Չէի տեսնում սակայն հավատում էի նրա գոյությանը:
Հիշեմ Պողոս Առաքյալի խոսքերը. «Հավատքն անտեսանելի բաների նկատմամբ վստահությունն է»:
Տեր Հակոբը քարոզի ընդացքում իմ շատ հարցերին պատասխան տվեց: հասկացա, ….հավատում ենք Աստծուն, քանի որ ընդունում ենք նրա կատարելությունը և նրա օրինակը դարձնում ենք մեր առաջնային ձգտման նպատակակետ:
Ամեն փորձությունից դուրս գալու համար կամք և վճռականություն է հարկավոր. պարզաբանեց ՏԵր Հակոբը:
Պետք է դադարել ապրել անցյալով, պետք է ուղակի գործել ներկայով ու ներկայով ապրել:
Այսօր, 18: 00-ին Սուրբ Երրորդութունում տեղի կունենա արդեն հերթական Խոկման արարողությունը, որի ընթացքում Տեր Հակոբ քահանա Խաչատրյանը քարոզ կխոսի «Հոգեհանգստյան արարողության կարևորությունը» թեմայի շուրջ:
Խոկման ավարտին կկատարվի հոգեհանգիստ` ներկաների մխիթարության և նրանց հանգուցյալ հարազատների հոգու փրկության համար:
Ինչպես միշտ ակնկալիքներս մեծ են: Ուրախ եմ, որ տուն կվերադառնամ հոգևոր նոր գիտելիքով և նոր լուսավորությամբ:
Տեր Հակոբին` առողջություն, ուժ և կարողություն եմ մաղթում` իր հոգևոր ծառայությունը մեր Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու սրբազան առաքելության շրջագծում առավել արդյունավետ իրականացնելու համար:
