Այս հաստատակամ, անհողդողդ անձնավորությունը՝ Իմրե Նաձը (Իմրե Նագի), երկու անգամ գլխավորել է խորհրդային դարաշրջանի Հունգարիայի կառավարությունը: 1956 թվականի «Բուդապեշտյան ապստամբության» օրերին նա կոչ է արել երկրում վերականգնել պառլամենտական դեմոկրատիան և Հունգարիան դուրս բերել Վարշավայի պայմանագրով կազմավորված ռազմաքաղաքական դաշինքից:
Խորհրդային զորքերը ներխուժել են Հունգարիա, ճնշել են ապստամբությունը և տապալել են Իմրե Նաձի կառավարությունը: Երկու տարի անց նրան մահվան են դատապարտել «հակահեղափոխական վարքի և պետական դավաճանության համար»: Դատավճիռն ի կատար է ածվել 1958 թվականի հունիսի 16-ին.Բուդապեշտի բանտում նրան կախել են:
Ապստամբության պարտությունից հետո Նաձն ապաստանել է Հարավսլավիայի դեսպանատանը, սակայն 1956 թվականի նոյեմբերի 22-ին նրան խաբեությամբ դուրս բերել այնտեղից, տեղափոխել են Ռումինիա ու ձերբակալել են։ Խրուշչովը, հաշվի առնելով Հարավսլավիայի դիրքորոշումը, չի ցանկացել Նաձի մահը։ 1958 թվականի փետրվարի 5-ին տեղի ունեցած Կենտկոմի նիստում նա ասել է. «Պետք է հաստատակամ լինել և մեծահոգություն ցուցաբերել նրա նկատմամբ» ։ Բայց Հունգարիայի նոր ղեկավարը՝ Յանոշ Կադարը, ցանկացել է ազատվել Նաձից։ Մոսկվայի խնդրանքով դատը նույնիսկ մի քանի անգամ հետաձգվել է, բայց երբ Խորհրդային Միության հետ Հարավսլավիայի հարաբերությունները կրկին սրվել են, դատավճիռն ի կատար է ածվել։
Իմրե Նաձը հրաժարվել է ներման խնդրագիր գրել՝ հայտարարելով, որ պատմությունը և համաշխարհային կոմունիստական շարժումը կդատեն, թե ով է ճիշտ եղել:
Ներկայում նա ազգային հերոս է համարվում:
