Բոլոր գրառումները

* * * Քո մեջ քայլում ես և չգիտես ուր… Չգիտես խոսե՞ս, թե՞ թափառես լուռ: Քո ամենասիրած հեքիաթը բարի- Քո կենսագրությունն է՝ լուռ ու դավադիր, Որ զարկերակիդ պես համահունչ սրտիդ ...

- Ինչո՞ւ ես ցածր խոսում, ձա՞յնդ է քաշվել: - Ո՛չ, մերոնք քնած են, ի՞նչ է պատահել: - Առավոտյան կգա՞ս, ես ուզում եմ քեզ ցույց տալ արշալույսը, քաղաքի վերջնամասում այն հիանալի է երևում: - Դե՜, ...

* - Բարև տղա՜ս, բարև՜, Կներես, որ այսպես ստացվեց, Որ հիմա քո կողքին չեմ, գրկե՜մ, համբուրե՜մ: Դու լա՞վ ես: - Բարև, մա՛մ, լա՛վ եմ: - Մի բան կերե՞լ ես: - Այո՛, կերել եմ: - ...

Կարծես թե ցո՜ւրտ չէր, բայց հենասայլակին նստած աղջիկը, մրսո՜ւմ էր, դողացնում: Անցնո՜ւմ էին մարդիկ, նայո՜ւմ, բայց ամե՜ն մեկն իր գործը ուներ: Մոտեցավ մեկը՝ մի տղա, որի արտաքինը ճչում էր ...

Փիլիսոփայելու ամենահարմար ժամանակը Երեկո՜ն է, երբ արեգակը մեռնո՜ւմ է, լույսը՝ կիսամե՜ռ, մո՜ւթը ծննդկան՝ երկունքի ցավերով, երբ մարդկանց դեմքերը դառնում են երեկո՜ …փողոցներով ...

Չե՛մ պատկերացնում Ի՞նչպես կապրեի, Թե որ չլիներ Գյուղը այն փոքրիկ - Լեռան ստորոտին, Լեռան կատարից իջնող Գետի այն ափին, Որտե՜ղ որ ձմռան ցրտաշունչ մի օր Աղաղակ լսվեց՝ Ճի՜չ էր ...

Չափսոսացի՜ ես ապրելը ու ապրեցի՜ այնքա՜ն շքեղ ու անխնա այնքա՜ն անկուշտ- կյանքից երբե՜ք չհագեցած, նաև չապրած տարիներս, Որ ապրելո՜ւ բան չմնաց: Հիմա վերցրե՜լ եմ անցյալս Սարքել ...

Չե՛ն հարբում օղո՜ւց, բարկօղո՜ւց, գինո՜ւց, Հարբում են առա՛նց ծամելու Օրը կուլ տալուց: Ու Օրը կարծես իր մահկանացուն Գտնում է քո՛ մեջ՝ Մնում քո՛ ներսում, Դառնում ես անցած ...

Արհավի՜րք է Անտարբերության ու Համբերության հանդիպումը, երբ անորո՜շ է թե ի՞նչ է լինելու, չարիքից ստացած ահռելի վ՜երք է որը որ երբե՜ք սպի չի՛ դառնալու… … և այդ թաց ...

Ցավս ու չոռս քեզ, Ժամանա՜կ Ինչո՞ւ եկար անժամանակ, Կյանքը առա՜ջ ընկավ ինձնից Ինձ թողնելով անփառունակ: Փա՜ռքս արևն էր՝ լույսի՜ ինձ հասանելիք մի փո՜քր կտոր … գիշե՜ր էր, ...

Ծաղիկնե՜ր են շուրջբոլորը, թիթեռնիկնե՜ր գույնզգույն, Հեքիաթները ամե՜ն օր Սկսվո՜ւմ ու չե՛ն ավարտվում: Շողերի տակ արևի՜ մի թիթե՜ռ է ու տղա, Փսփսո՜ւմ են գողունի, Գետակի մոտ մե՜ղմ ու տաք: - ...

* Այս անխիղճ դարո՜ւմ ո՞ւմ շո՜ւնն է խիղճը, երբ իրա՜ր են խառնվել Սո՜ւտը ու ճի՜շտը, երբ սայթաքո՜ւմ են ու ընկնո՜ւմ են ցած նույնի՛սկ նստա՜ծ կամ պառկած ժամանակ, երբ հոգին ստրո՛ւկ է՝ ...

Ես ոչ բանաստեղծությունն եմ ուզել Եվ ոչ աստղը Եվ ոչ էլ ծաղիկը Ես ցավն եմ ուզել Որ բացվում է Բանաստեղծության մեջ Ծաղկի Ու աստղի հետ միասին (Բիժան Ջալալի) ...

Հեռո՜ւ, օտար քաղաքո՜ւմ Եվային հատուկ մի նո՜ւրբ քայլվածքով Մի Կի՜ն էր քայլում: Ադամաձայներ չկայի՜ն՝ լո՜ւռ էր Կա՛մ էլ աղմուկ էր աչքերի կոպերի բացվածքով, Շուրջն ամե՜ն ինչ անհասկանալի ...

Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց, Կքե՜լ է արևը ջերմածին… Ասես թե Լո՜ւյսն է խաչին բարձրացած Մա՜ս-մաս մորթոտվել Ձեռքով երկնքի… Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց… ...

Մե՜նք ենք մեր մտքի ստրուկները Կյանքի օվկիանում անսահմա՜ն, Մեզ հետ կատակում են ալիքները Մեկ էլ քամիներն անգիտակ… * Մեր գտած ա՜փը մեզ չի՛ գոհացնում, Տրվո՜ւմ ենք տարերքին ...

Երբ ե՛տ կգամ, դուռդ բացես, ուսապարկս երբ հանե՜մ, Դու ինձ ասա՛, որ տխրե՜լ ես, Որ… սպասե՜լ ես անհամբեր: Երբ գրկումդ կտաքացնե՜ս կա՛մ օջախի մոտ նստած, Ասա. «Սիրե՜լ եմ խենթի պես ո՜ւ ...

Սովորել եմ առանց քեզ ապրել- Սկզբից դժվա՜ր էր, Հետո՝ առավել, Նույնիսկ եկավ տխո՜ւր մի պահ, Որ թվա՜ց թե Ապրել չկա՛ առանց քեզ: Պա՜հը պահի վրա կուտակվեց Ու մի օ՜ր էլ (չէի ասի թե ...

Թախիծն ինչպես չվո՜ղ թռչուն Շատերի՜ է հանդիպում, Լո՛ւրջ է ծա՜նր-թեթև անում Թե ո՞ւմ մոտ է ապրելու, Ո՞ւմ ներսում է բո՜ւյն հյուսելու, Ո՞ւմ ներսում է քնելո՜ւ, Ո՞ւմ ներսում է մինչ ...

Համեստությունս մի կո՜ղմ կնետեմ, Հպարտությունս ի ցո՛ւյց աշխարհի, Կգրեմ, որ Ձեր պոե՜տն եմ եղել- Գրել ի՛մ դեմքով, սակա՜յն ձեր մասին: Գրել եմ բախտի՜ և ուրախությա՜ն, Թախի՜ծ-տխրության ...

Ինձ օրո՜ր ասա Երկիր մոլորակ, ես քո գործերի՜ց գլուխ չե՛մ հանում, Մեկ պտտվո՜ւմ ես չափից դուրս արա՜գ մե՜կ էլ կրիայի նման դանդաղում: Ամեն օր թաղո՜ւմ եմ օրերս անցած գերեզման փորողի ...

Օրը կգա՜ Կանէանա՜մ Այս սենյակի դատարկում, Չե՛ն փոփոխվի աթո՜ռ, սեղա՜ն Մի հին պատկեր հասարա՜կ ու անդադրում: Պատուհանի նեղլի՜կ ճեղքից Նե՛րս կընկնի մի թիթեռնիկ գույնզգույն- Կդողդողա՜ ...

Առօրյան թողած Աստղերն էի հաշվում, չստացվեց՝ Ո՛չ աստղերը հաշվեցի, ո՛չ քեզ հիշեցի, Ու օ՜րը մեռավ… Երբ վերադարձա Քո հարցին թե «Եկա՞ր» Չպատասխանեցի… Չգիտեի ...

Ա՜մպը ամպի թևը մտե՜լ Խա՜ղ էր անում երկնքում, Արեգակը խաղից մթնե՜լ Խոժոռվո՜ւմ էր, զայրանում… Վերևներում մո՜ւթն էր իշխում Ներքևներում տագնա՜պը, Մեկը ահից «Տե՜ր» էր ...

Դու գիտե՞ս ինչպես կարող ես այրել հրաշք մի բոցով, Որը ստիպում է ցանկանալ այրվե՜լ, Մոխրանա՜լ Ու մոխիր դարձած քամու թևերով թռչել հեռանալ, Մոլորվել անթիվ աստղերի բովո՜ւմ Ու ...

Սի՜րտս մի անցած առավոտ հիշեց՝ Մի քա՜ղցր զգացում անսովոր, Երբ արևի ցո՜լքն աչքերս բացեց Ու …լռությո՜ւն էր խոր: Սի՜րտս մի անցած առավոտ հիշեց՝ Մի կապո՜ւյտ հորիզոն անցյալում, ...

Երկուսո՜վ էինք, Մնացի մենա՜կ, Մենա՜կ մնացիր նաև դո՜ւ, Հեռո՜ւ, հեռավոր երազի նման… պատկերն այս տխուր Թվում էր հետո՜ Բայց արդե՜ն հիմա… Ուսի՜ս չէր գլուխդ՝ Թեթև՜ էր ...

*Չե՜մ հիշում, ո՞վ էր, որ ասաց, «Ես իմ սիրտը քեզ եմ տալիս, Այն չդնես դու մի կողմ…» … Նայեցի դատա՜րկ ձեռքերիս՝Հեռացա դատարկ ձեռքերով…*Չե՜մ հիշում, ո՞վ էր, որ ասաց, ...

Ծառն ասաց, որ կապո՜ւյտ է, Ու երկինքը խոժոռվեց, Անձրև՜ թափեց, Ջրե՜ց ծառին ու ծա՜ռն իսկույն կանաչեց: Ծո՜վն էլ ասաց, որ կապո՜ւյտ է՝ Սահման չունի՜ կապույտն իր, Ու երկինքը ...

Սարսափելի՜ են խելացի կանայք- Նման փոթորկի՝ ո՛չ պակաս, ո՛չ ավել, Ինձ մի՛շտ ձգել են խելացի կանայք՝ Երևի ցանկացել եմ փոթորկվել… Խելացի կնոջ պես «սպասե՜լ» Ո՛չ ոք չգիտի, ...