Բոլոր գրառումները

Խենթ չի՛ լինում աշնան քամին, Խե՜նթը մե՜նք ենք լինում, Մարդի՜կ… -Ա- Համակերպվե՞լ Համակերպվել ա՜յն մտքի հետ, որ ա՜չքն արդեն ա՛չք չի դառնում, ձե՜ռքը… արդեն ձե՛ռք չի ...

… Հոգնե՜լ եմ, իրո՛ք հոգնել, Մեկի համար Սատանա լինելուց, Մեկի համար՝ Աստվա՛ծ, Մեկի համար ուղղակի Պոե՛տ Մեկի համար՝ գրողի տարած…. * * * Ապրում եմ այդպես՝ կուրծքս ...

-1- Մի դրա՜խտ էր մեր անցյալը՝ Ես Ադա՜մը, իսկ դո՛ւ Եվա՜ն նրբակիրթ, …Ասե՜մ, հե՜շտ էր լուռ մնալը՝ Դեմքս հպած ծնկներիդ: Քո մեջ «Ե՜ս» -ն էր իմ հրդեհվել, Ի՛մ մեջ ...

Ինձ մո՜տ մնացի՝ այսինքն քեզ հետ և մենակություն բնավ չզգացի: Հետո հասկացա- Ինչքա՜ն լավն եմ ես, երբ դու կողքս ես …կամ էլ հոգուս մեջ: Քայլվա՜ծքդ..քայլվածք չէր մի սովորական՝ ...

«Լսի Էրդողան թե ինչ եմ ասում… «Պուտին սատկես դու թաղեմ արևդ… «Շուն Ալիև չգիտես թե ինչ եմ բերելու գլխիդ… «Բժշկի մեկնաբանությունը Արցախի մասին… ...

Արտակ Զեյնալյան, Ես Քե՛զ եմ ընտրել ո՛չ թե ավինյանին: Ինչո՞ւ ես իմ Ձայնը նրան տալիս, թե՞ ես ինքս չէի կարող ձայնս նրան տալ… դո՛ւ պետք է որ իմանայիր կորստի ՑԱՎԸ, միթե՞ ՎՍՏԱՀՈՒԹՅԱՆ ...

Լեզո՜ւ… Ցանկացած լեզվով կարող ես Գրե՛լ, Պատմե՛լ, Համոզե՜լ, ինչպես զոհվեցին Ռոմեո՛ն, Ջուլիե՜տը, ինչպես սաստեցին հողամաղացներին Սանչո՛ն, Ասպե՜տը, Ցանկացած լեզվով ...

Փողոցն աղտոտում է քամին սա՜ռը, դատա՜րկ, սնամե՜ջ, …ու հնամյա քաղաքին թույն սրսկում մահաբեր: Կրունկներն է լիզում քամին- կեղտոտ ներբանն օտարի, …արդեն քանի՜-քանի տարի ...

. նրա համար, որ երկրի N1 թշնամիները (ռոբ սերժ միհրան և այլոք) ազատության մեջ են . նրա համար, որ «ով մեզ հետ չի ուրեմն թուրք է» հայտարարողները ազատության մեջ են . նրա համար, որ ով ...

Հե՜յ ժողովուրդ, (մ) ուշքի՜ արի, Խե՜լքդ գլո՛ւխդ հավաքիր, Ո՞վ է տեսել, որ կապիկը Տե՜րը դառնա քաղաքի: Գուցե ի՞նչ-որ բան այնպես չէ Այս քաղաքում հյուրընկալ, (Ով հյուր եկավ մնաց ...

ՖԲ-ն կեղտը բերա՜նն առնում, Բարբաջո՜ւմ է անկապ բան, Մին` լրբի պես լա՜ց է լինում, Մին` ոռնո՜ւմ է զերթ գազան: Մին` անգրագետ մտքերի պե՜ս, Աղմըկո՜ւմ է ստատուսում, Մին` ուշացած ...

Հանդիպման պես ջերմագի՜ն, Հրաժեշտի պես դաժա՜ն Կարո՜տը ինչպես քմահաճ մի կի՜ն Մեկ հարազա՜տ է ձևանում, Մեկ ձևանում է օտար… Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել- Մեկ ծաղկո՜ւմ է, փթթո՜ւմ, ...

* * * Քանի՜ անգամ է բարձրացել թաշկինակդ - պայուսակից դեպի աչք, ընդամենը փոշո՜ւ մեկ հյուլե մաքրելու համար: … Երբ չե՛մ լինի, չգիտե՜մ կկրկնվի՞ պատկերն այդ, կմաքրվե՞ն աչքդ լցված ...

Լույսը բացվո՜ւմ է՝ ցանելով ոսկի, Արևն իր կո՜ւրծքն է բացում Հյուրընկալ, … Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի Երբ արթնանո՜ւմ ես Ու …Մա՜յրդ չկա… Երբ գի՜րկը չկա, այն ...

Ափսո՜ս էր գիշերն այս՝ Անցա՜վ հենց այնպես - Առա՜նց քո խոնավ շուրթերի, Տեսնես ո՞վ էր որ այս կատակն արե՜ց Եվ մեզ հեռացրեց իրարից… Այդ ի՞նչից է որ դարձանք մենք շռա՜յլ՝ Գիշե՜ր ...

Աշխարհից պոկված փոքրի՜կ մի պատառ Տեղավորվել է մարդու աչքերում, Եվ ով փորձո՜ւմ է պատառն այդ կարդալ Հայտնվո՛ւմ է մի օտար աշխարհում: Տիեզերքի են նման աչքերը մարդու- Ի՜նչ ասես որ չկան ...

Ես ո՛չ ծառ եմ, որ ամառվա անխի՜ղճ տապին ինձնով անեմ-հովացնե՜մ, ո՛չ էլ ամպ եմ, որ սպասումից չորացա՜ծ քո աչքերին անձրև քամե՜մ-թացացնեմ: Ես արյո՛ւն չեմ – սիրտդ մտնե՜մ ու իմ ...

Նա քայլո՜ւմ էր Ու ոտքերով քա՜րշ էր տալիս սիրտն իմ խելառ, Սրտիս տեղը կրծքի տա՜կ էր- Հայտնվել էր ոտքերի տակ… Սի՜րտ ու ոտքե՜ր իրար գրկած Քայլո՜ւմ էին Փոշի ու կեղտ հագած մայթով, ...

Ես մի սիրտ ունեմ, Չգիտեմ կաթոլի՞կ, թե՞ ուղղափառ, Բայց մի բան գիտեմ, Որ սիրտս լցված է Ու աշխատում է միայն քեզ համար… Երբ ամեն առավոտ աշխարհն է բացվում- Կես թզաչափ է աչքերիս ...

«Մոնա Լիզայի» նկարի առաջ Հավաքված գաճաճներ խղճի՜ ու մտքի՜, Դուք գեղեցիկ եք համարում նրան, Երբ դեռ չե՜ք տեսել պատկերն իմ N-ի: Դուք դեռ չե՛ք տեսել ժպի՜տը նրա, Մատնե՜րը ...

Այրող մի արև՜, այրվող մի լուսի՜ն, … Ու դաղվո՜ւմ էր ուսս Քո հուր վարսերից… Եվ Գիշե՜ր չէր գիշերը, և նմա՜ն չէր իրեն, …Մեզ խանգարող շորե՜րը Ընկած էին անտեր: Կի՜րք ...

Հաճա՜խ կատակի հետևանքները դառնում են պատիժ, թո՜ւյլ կամ անողոք, … նաև կամակոր սրտի գործերը, Որոնք դառնում են ցա՜վ, դառնում են բողո՜ք: Մնում է ասել. - Դե՜, մնաս բարով, ինձ ...

«Խենթ աղջի՞կ» Գիտե՜մ, լսել եմ, որ կա, Խենթ ու խելառ սի՞րտ – ինչքա՜ն որ ասես, Էլ խե՜նթ հոգիներ, Էլ խե՜նթ խոստումներ, Խե՜նթ բառեր ասված, Ու խե՜նթ ձեռքերով ...

Անունդ «Աղո՜թք» եմ դրել, Աղոթելն այդպես հարմա՜ր է, Դու շա՜տ լավ գիտես, սիրելի՜ս, Որ աղո՛թք լինել - դա շատ բարդ բան է… Թե ինչո՞ւ աղոթք, ի՛նքս էլ չգիտեմ, Չէ՞ որ, ...

Հիմա դու չկա՜ս, հիմա ինձ հե՜շտ է, Քեզ հետ մտածե՜լ, քեզ հետ զրուցե՜լ, Որդիս ինձ հետ է խիղճս հանգի՛ստ է Դու առանց որդի ի՞նչպես ես ապրել: Քո կենսագրության մի քանի տողը Անգիր եմ արել ես ...

Հինգ հազար հոգու դեռ կյանք չտեսած դեմքեր բեմ ելա՜ն ու բեմը քանդվե՛ց… … մենք միշտ սարքե՜լ ենք - այս անգամ նորից ցավով կսարքենք Հինգ հազար հոգու աչքերից ջահե՜ր, Հինգ հազար ...

Շա՜տ - շատ անգամ եմ ընկել իմ անցած ճամփի տարբեր տեղերում և շատ անգամներ լո՜ւռ ուրախացել, որ քեզ չե՛մ տեսել ընկած վիճակում… Ու ամեն անգամ երբ բարձացե՜լ եմ, ես՝ անհավատս հայացքս ...

Քամին հանկարծ չգազազի՜ ոտքդ գրկած շորիդ փեշը չբարձրացնի՜, Աստված չանի՛ սիրտս խանդից տեղից դո՜ւրս գա խելագարվի: Արևն հանկարծ այնպես չանի՜ որ անարատ կուրծքդ այրվի: Անձրևն ...

Երեկո՜ էր՝ մի կե՜ս արև, կե՜ս լուսին, ասե՜ս մութը կացի՛նն առել մասնատո՜ւմ էր պարզ լույսին: Օ՜րն էր մեռնում- իր մատներո՜վ կառչած լույսի փեշերից, թափվո՜ւմ էին անձրև կոչված արցունքները ...

Համբուրվեցին Մա՜հն ու Կյա՜նքը- Մեկը սա՜ռն էր մյուսը՝ տա՜ք, Չէ՜, սխալվեցի՜ք - Մա՜հն էր տաքը, Կյանքը՝ սա՜ռը ու դաժան: Կյանքը ասաց. – Զգո՜ւյշ, շա՜տ ես տաք, Սի՜րտս ու հոգիս այրեցիր, ...