ՖԲ-ն կեղտը բերա՜նն առնում,
Բարբաջո՜ւմ է անկապ բան,
Մին` լրբի պես լա՜ց է լինում,
Մին` ոռնո՜ւմ է զերթ գազան:
Մին` անգրագետ մտքերի պե՜ս,
Աղմըկո՜ւմ է ստատուսում,
Մին` ուշացած հաղորդման պե՜ս,
Ժապավենին երևում:
Մեր էջերը, աղքա՜տ ու սին,
Ե՛վ մթին են, և՛ տըխուր.
- Ի՞նչ ես նստել պատի տակին,
ՖԲ ընկեր, էդպես լուռ:
Հոգնե՞լ ես դու լրահոսի
Ոռնոցների՜ց խելագար,
Թե՞ նիրհո՜ւմ ես նոութբուքի
Բըզզոցի տակ միալար:
Արի գրե՜նք, ՖԲ ընկե՜ր
Իմ ֆեյսբուքյան օրերի,
Կամ ուզո՞ւմ ես նկարդ բեր,
Նկարով լա՜վ կըլինի:
Մեկը գո՜ղ է, մեկը՝ պոետ,
Մեկը տաղա՜նդ կամ հանճար,
Մե՜կն էլ անուս քաղաքագետ
(Մարդու լայքն է միշտ անմահ)
Գրե՜նք, խառնե՜նք գյուղ ու քաղաք,
Կյանքից գրենք էն ափի՜,
Գրենք, ո՞նց են մեր կանայք
ՖԲ մտնում մինչ արփին:
ՖԲ-ն կեղտը բերա՜նն առնում,
Բարբաջո՜ւմ է անկապ բան,
Մին` լրբի պես լա՜ց է լինում,
Մին` ոռնում է զերթ գազան:
Ա՜նց ենք կենում…բայց ՖԲ-ի
Գո՜րծն է խոսվում լա՜վ ու վատ.
Երանի՝ ո՛վ ՖԲ մտնի՜
Ու մա՜րդ մնա անարատ։
խմբագիր Ս.Ումառ-Հարությունյան
թարգմանիչ՝ Հովհաննես Թումանյան (ռուսերենից)
հեղինակ՝ Ալեքսանդր Սերգեեւիչ Պուշկին
