… Հոգնե՜լ եմ, իրո՛ք հոգնել,
Մեկի համար Սատանա լինելուց,
Մեկի համար՝ Աստվա՛ծ,
Մեկի համար ուղղակի Պոե՛տ
Մեկի համար՝ գրողի տարած….
* * *
Ապրում եմ այդպես՝ կուրծքս այրվելով
Ձեռքիդ ափերն եմ կարոտում անչափ,
Իսկ «Վերջն» իր բիրտ մատներով,
Պատուհանս է թակում անդադար….
Արևի արյունն է մակարդվում-
Մայրամուտի փեշերին դառնում վերք,
Երկնքի բացված բերանի անկյունում,
Ավելանում են կնճիռներ…
* * *
… Պոետի՛ն
Դժվա՜ր է ձևանալ մահացած
Կյանքի ցանկացած հատվածում,
Գրո՞ղ ես եղել…թե՞
Գրողի տարած…
Այդպես էլ ապրիր աշխարհում….
