Հոդվածներ

Ես ո՛չ ծառ եմ,

որ ամառվա անխի՜ղճ տապին

ինձնով անեմ-հովացնե՜մ,

ո՛չ էլ ամպ եմ,

որ սպասումից չորացա՜ծ

քո աչքերին անձրև քամե՜մ-թացացնեմ:

Ես արյո՛ւն չեմ – սիրտդ մտնե՜մ

ու իմ խելա՜ռ գիժ-պարերով

սիրտդ վերուվար անեմ,

այլ մի մա՛րդ եմ սովորական,

և չգիտե՜մ թե քեզ համար

ինչե՜ր կարող եմ անել: