‹‹Դեռ մանկությունից շատ էի սիրում երգն ու երաժշտությունը և մտածում էի, որ կարող եմ երգչուհի դառնալ››:
Սակայն կյանքն այլ կերպ դասավորվեց: Հանգամանքների բերումով շատ կարճ ժամանակ միայն կարողացավ հաճախել երգի խմբակ: Պատճառներից մեկն այն էր, որ նա բավականին ինքնամփոփ էր և չէր խոսում իր երազանքների և ցանկությունների մասին: Եվ հենց դա էր պատճառը, որ տարիներ անց գուցե հասկանալով իր սխալը սկել էր արտահայտել իր ցանկություններն ու երազանքները: Գայանե Գևորգյանն այդպիսին էր: Այժմյան երիտասարդ և գիտակից աղջիկը ունի նաև այլ երազանքներ: Նա շատ է սիրում ճանապարհորդել, շփվել տարբեր մարդկանց հետ: Բարի է, երազկոտ, չհիասթափվելու մեծ կարողությամբ և կարողանում է կյանքին դրական կողմով նայել:
‹‹Կյանքն այնքան կարճ է, որ պետք է տեսնես և ապրես միայն դրականը››:
Ժամանակին հրաժարվելով երգչուհի դառնալու մտքից Գայանեն ընտրեց մի մասնագիտություն, որը ևս կապ ուներ ստեղծագործելու հետ: Դա ժուռնալիստի մասնագիտությունն էր: Ընդունվելով համալսարան նա իմացել էր, որ կարող է իր մանկության երազանքը իրականացնել համալսարանի մշակույթի կենտրոնի շնորհիվ:
‹‹Քանի-որ նպատակներիցս մեկը իմ սիրելի գործով զբաղվելն էր՝ երգելը, որոշոցի համատեղել երկու արվեստները միասին, և շատ ուրախ եմ, որ ստացվել է››:
Ձգտեց, աշխատեց և ի վերջո հասավ իր նպատակին:
Սակայն այդքանով չկարողացավ բավարարվել և գնաց իր մյուս երազանքի ետևից. սկսեց զբաղվել տուրիզմով:
Առաջին կուրսում միասին առաջին անգամ արշավախմբով մասնակցեցինք դեպի Լաստիվեր արշավին, և դա արդեն կրեց շարունակական բնույթ: Եվ հետո արդեն աշխատանքի առաջարկ ստացավ, որից նա պարզապես չէր կարող հրաժարվել:
Այժմ նա զբաղվում է բոլոր իր սիրելի գործերով, չի տրտնջում և փորձում է էլ ավելի առաջ շարժվել:
‹‹Հաճույքով եմ կատարում իմ աշխատանքները, դրանք ինձ դրական էմոցիաներ են հաղորդում, լավ է երբ կարողանում ես գտնել քո ուղին››:
Սա է այն փոքրիկ և ինքնամփոփ աղջնակը ով ի վերջո կարողացավ կյանքում իր ուրույն տեղը գտնել:
