Բառապաշարս ծախել եմ, խաբարություն ունե՞ս, որ տասներորդ թե տասնմեկերորդ անգամ էսօր ինքնասպան եղա.....գլխիս մեջ..........Հա ինչ, անդունդին կանգնած քեզ էի սպասում, որ ձորից բարձրանաս, համբուրես ձեռքս, բուրես հրեշտակային ինչ-որ հյութեղ ու գրգռիչ նյութով, նորից համոզես, որ ընկնեմ քեզ հետ ցած............Համոզելը քեզ մոտ շատ լավ է ստացվում..........Դա նորություն չի ոչ մեկի համար..........Բայց ինչ իմաստ կա ինձ քեզ հետ ցած տանելու.............Գիտես էլ քեզ պես թռչել չգիտեմ, իսկ դու անկելիս ձեռքս չես բռնում.......Մահս ես ուզում.....Որ քեզ պես նավթալինով բուրեմ.......Էնպես հոգնել եմ քո այդ.........այդ անիմաստ ժպիտից...............Ողջույն, գնանք ցած..............Միասին...........Ընդմիշտ..........Իսկ դա ինձ վախեցնում է......................Մահս ցանկանալ միայն այն պատճառով, որ մարմինս ուզում ես մաս-մաս վայելել.....................Հիմարություն...........) ) )
