1.Խավար էր շուրջս ... այդ խավարից դուրս գալու միակ ընեկերս հպարտությունս էր, որը բռնեց ձեռքս, հանդարտ քայելերս ինձ տարան լուսավոր, երազային ճանապարհով ... նա եղավ կողքիս` քո փոխարեն . . .
2.Լացող երեխային կարող ենք հանգստացնել, լացող սրտին` երբեք . . .
3.Հիմա մենք թշնամիներ չենք, ոչ էլ ընկերներ ենք, մենք ուղղակի օտար ենք իրար, բայց հարազատ` մեզ կապող մեր հիշողություններով . . .
4.Երանի այն մարդուն, ով առանց ափսոսանքի կհեռանա աշխարհից ... ցավոք, ես այդ մեկը չեմ . . .
5.Ոչ, իմ աչքերից հոսողները արցունքներ չեն, միայն ցավ է, որ մնացել էր ինձ ... և ուրիշ ոչինչ . . .
6.Գիտես, ես ներել եմ քեզ, որ ժամանակ առաջ քեզ սպասել եմ ու դու չես եկել, այժմ դու ներիր ինձ, որ եկել ես, իսկ ես արդեն քեզ չեմ սպասում . . .
7.Այն, ինչ կիսատ էր մնացել, հիմա վերսկսել ու նորից դարձնել ամբողջ հաստատ չի լինի . . .
.
8.Կարոտիս չափն էլ թեև անչափելի է, բայց ես ուժեղ եմ, ես կդիմանամ . . .
9.Մենք սովորաբար առաջ ենք նայում, քայլեր ենք ուղղում դեպի ապագան, դրա հետ մեկտեղ անցյալը հաճախ մոռանում ու անտեսում ենք, չգիտակցելով, որ անցյալը մեզ միշտ է հիշում . . .
10.Ու այն սրտին, որ պաշտել եմ, մոռացումի խոսքերն են հիմա հասել, հենց այդ սիրտն է հեռացումի տաջանքներից լուռ արտասվել . . .
11.Հավատա, որ ինչ-որ մի տեղ ինչ-որ մեկը աղոթում է հենց քեզ համար, ինչ-որ մեկն էլ երջանկանում է քեզանով ինչ-որ մի տեղ . . .
12.Գուցե մի օր էլ հանդիպենք իրար` հաղթած կամ պարտված այս կյանքի երթում, ես կարոտով ու մի հայացքով քեզ լուռ կնայեմ, ' բարև' էլ անգամ գուցե քեզ չասեմ, բայց սրտիս խորքում ես կերջանկանամ, որ քեզ տեսել եմ ... քեզ լուռ կգրկեմ, ես լոկ կգրկեմ . . .
13.Կյանքի համն էլ երևի տանջանքներով են մարդիկ միշտ զգում . . .
14.Ես հավատացել էի այն խենթ երազին, որ դու իմ կյանքում երազ չես եղել, դու ես ինձ կորցրել, քեզնից ոչ ոք ինձ չի խլել . . .
15.Թե հիմա խոսես, բացատրել ուզես, թե ուր էիր այսքան երկար գնացել, ինձ չէիր կարոտել, ետ գալ չէիր ուզել, մեկ է չեմ լսի ես քեզ ... թե տեսնել ուզես, գրկել, գուրգուրել, մեկ է չես տեսնի դու ինձ ... ինձ համար հեքիաթ ես եղել, իսկ հիմա ես քեզ համար մի երազ անհաս . . .
16.Ու դեռ ապրում եմ, մի կտոր արև տեսնելու հույսով, գեղեցիկ ու վառ օրեր ապրելու մեծ երազներով . . .
17.Մի վիրավորիր դիմացինիդ, թե հետո կներես պետք է ասես, մի լքիր սիրելիիդ, թե հեռանալուց հետո հետ արի կկանչես . . .
18. Ես լավ եմ արտահայտությունը այն ժամանակ է տեղին, երբ չես ցանականում ցավեցնել քեզ հարազատ մարդկանց` քո վատ լինելով . . .
19.Դու ուժեղ մնա, թող որ հոգիդ միշտ, ամեն պահ բարի մնա, կյանքում ամեն վատ բան էլ կանցնի, կգնա . . .
20.Ավելի հաճախ հոգիդ ցավում է այն ժամանակ, երբ փշրվում են հույսերդ, փայփայածդ, պահածդ, սրտինդ ... մաքուր հույսերդ կեղտոտում են հաճախ քո կամքից անկախ, հետո հոգիդ զգում է մի խոր ափսոսանք. . .
21.Թող սառած աչքերդ չփնտրեն էլ ինձ, թող ձեռքերդ կարոտ չմնան իմ ձեռքերին ... ես չեմ ուզում շնչես իմ սիրով, տես ես մնացել եմ անորոշության մեջ, բայց ոչինչ, սիրտս կսովորի լինել առանց քեզ . . .
22.Նրանք, ովքեր մեզ ավելի շատ են պետք, ավելի հաճախ են մեզ լքում . . .
23.Ու երանի այն երազին, որ անգամ փակ աչքերով երջանկություն է զգում . . .
24.Թե ձեռքերն իմ մի օր լուռ սառեն, թե մատներն իմ այդժամ անգամ շարժել չիմանամ, հավատա հոգիս, քո կարոտից է, որին դժվար էլ երկար դիմանամ . . .
25.Ժպիտիս տակ կքողարկեմ արցունքներս ու ցավող սրտիս մի ուրախ դիմակ կհագցնեմ ... գոնե այդպես մենք երջանիկ ենք . . .
Լիդ Պետրոսյան
(Ամենազգացմունքային)
