Մի օր կլսես, որ ես էլ չկամ,
Որ մահացել եմ շատ պատահական,
Ինչ – որ տեղ քնել ու չեմ արդնացել,
Սիրտս կանգ առավ չփորցեց ապրել:
Բայց չես հավատա դու այդ խոսքերին,
Ու կմտածես կատակել էին:
կզանգես բոլոր իմ ծանոթներին,
Ու վախենալով կհարցնես «ուր եմ»:
Ոչ ոք չի ասի, որ ես էլ չկամ:
Քեզ կխղջան ձակնտ լսելով,
Կհանգստացնեն ու կասեն կգամ,
Ու դու կմնաս միայն սպասելով:
Իսկ երբ մեկ օրից դու ինձ այցելես,
Դագաղում պարկած մարմինս տեսնես,
Ցավից ողջ ուժով անզուսպ կգոռաս,
Մինչեվ մարմինս չոքեչոք կգաս:
Դողացող ձեռքտ գլխիս կդնես,
Կապտած շուրդերս մեղմ կհամբյուրես:
Ու իմ ձայնը անվեջ շուրջտ կլսես,
Վերջին անգամ «Սիրում եմ» կասես:
Ես կհեռանամ ձեր կյանքից շատ լուռ,
Ինձ էլ չեք տեսնի մոլորված, տղուր:
Գուցե մահը ինձ տանջանքից փրկի,
«Ես քեզ սիրում եմ» միայն այդ հիշի: by Haya
