Հոդվածներ

Մի օր կլսես, որ ես էլ չկամ,

Որ մահացել եմ շատ պատահական,

Ինչ – որ տեղ քնել ու չեմ արդնացել,

Սիրտս կանգ առավ չփորցեց ապրել:

Բայց չես հավատա դու այդ խոսքերին,

Ու կմտածես կատակել էին:

կզանգես բոլոր իմ ծանոթներին,

Ու վախենալով կհարցնես «ուր եմ»:

Ոչ ոք չի ասի, որ ես էլ չկամ:

Քեզ կխղջան ձակնտ լսելով,

Կհանգստացնեն ու կասեն կգամ,

Ու դու կմնաս միայն սպասելով:

Իսկ երբ մեկ օրից դու ինձ այցելես,

Դագաղում պարկած մարմինս տեսնես,

Ցավից ողջ ուժով անզուսպ կգոռաս,

Մինչեվ մարմինս չոքեչոք կգաս:

Դողացող ձեռքտ գլխիս կդնես,

Կապտած շուրդերս մեղմ կհամբյուրես:

Ու իմ ձայնը անվեջ շուրջտ կլսես,

Վերջին անգամ «Սիրում եմ» կասես:

Ես կհեռանամ ձեր կյանքից շատ լուռ,

Ինձ էլ չեք տեսնի մոլորված, տղուր:

Գուցե մահը ինձ տանջանքից փրկի,

«Ես քեզ սիրում եմ» միայն այդ հիշի: by Haya