Ու կանցնի ժամանակ,
Մենք կհասկանանք, որ արդեն օտար ենք,
Որ մեր ընկերությունը էլ չկա,
Որ միայն անցած ձմռան երազի էջերում կմնա:
Կանցնենք փողոցով,
Իրար կողք – կողքով,
Բայց ետ չենք դառնա
Իրար չենք ժպտա:
Եվ եթե հանկարծ մի այլ մեկը
Մեզանից մեկի անունը կտա,
Մեր հիշողությունում մոռացված ձմռան հուշը կարդնանա,
Որ կստիպի շուրթերը մեր ժպտա:
Ու մենք կհիշենք, որ ժամանակին
Իրար ճանաչել ու շատ ենք ՍԻՐԵԼ,
Եվ այդ դեմքի հիմար ժպիտը երկար այդպես դեմքներիս կմնա,
Ու երկար այդպես իրար կփնտրենք,
Բայց չգտնելով կրկին կկորցնենք:
Եվ ամեն անգամ իրար հիշելիս
Մի հուշ կարդնանա մեր սրտի խորքում
Ինչպես ձմռան աստղերն են երկնքում մարում,
Այդպես էլ կրկին հուշերն են մեր մարում: By Haya
