Հատեցինք տեղը տեղին, Լաց եղանք հոնգուր-հոնգուր, Անտառի ծփի-թեղին Անսաղարթ ո՞նց էր գանգուր։ Օրհնանքի խոսքից առաջ Որթատունկ պիտի տնկենք, Նզովքի բնին սառած Մոլարին ո՞նց չպատժենք։ Ծայրահեղ այո-ոչին Չափավոր ի՞նչ հավելենք, Հնազանդ սրտի կոչին Մերձակցին ո՞նց չսիրենք։ Ու երբ էլ մի պահ դառնանք Կորսված Ժամանակին, Լարելով ո՞նց չարանանք, Տուրք տալով ժամսլաքին։,
|