Հոդվածներ

    
     Հենվել եմ օրվա փշաքաղ ուսին,
     Երկունքի ցավը պատել է լուսնին,
     Տղաբերքի հետ եղեգան փողից
     Հուր է բարձրանում, այս դեպքում՝ նորից։
     Մով ծովերի մեջ ցոլքերը արծաթ
     Տիրոջ ձանձրույթն են ձկան պես ներկում,
     Ընդունայնության սահմանը անցանք,
     Խառնակ ամբողջի դրույթն ենք հերքում։
     Շարժումի մեջ է ամեն բան չքնաղ,
     Կնոջ նման է կյանքը՝ նրբիրան,
     Այս ասուխոսում եթե դու չկաս,
     Աշխարհ չես եկել երկրում Նաիրյան։
     Պստիկ լուսնավոր քո տեղն է թափուր
     Աստծուն ուրացած այս գնդի վրա,
     Այծենակաճիդ դե փոշին թափ տուր,
     Գնալ-դառնալուդ պարն է Թամզարա։