Հատեցինք տեղը տեղին,
     Լաց եղանք հոնգուր-հոնգուր,
     Անտառի ծփի-թեղին
     Անսաղարթ ո՞նց էր գանգուր։
    
     Օրհնանքի խոսքից առաջ
     Որթատունկ պիտի տնկենք,
     Նզովքի բնին սառած
     Մոլարին ո՞նց չպատժենք։
    
     Ծայրահեղ այո-ոչին
     Չափավոր ի՞նչ հավելենք,
     Հնազանդ սրտի կոչին
     Մերձակցին ո՞նց չսիրենք։
    
     Ու երբ էլ մի պահ դառնանք
     Կորսված Ժամանակին,
     Լարելով ո՞նց չարանանք,
     Տուրք տալով ժամսլաքին։,