Հրճվանքը կանցնի, կմնա ցավը,
Ցավի դեպքում է աշխարհս ունայն,
Ոնց մոտարկում եմ, իմ գինու գավը
Ամեն հուշիս հետ պարպում եմ անձայն։
Մտքի՞դ չեմ գալիս․ նախանցյալ օրդ,
Էլ սրբարանիդ դուռը չհրեմ,
Ցած սահեց, ընկավ թափանցիկ շորդ,
Ծանր են կոպերս, թե միտաղ գրեմ։
Էս օրվա համար վերհուշ չթողեց
Իմ հոգեվարքի քո ճերմակ մոմը,
Ինձ քո մեջ կրկին կանգնած կթաղես,
Թող չերկարի մեծ պասիդ ծոմը։