Հոդվածներ

Ոտքի ճամփա, ահա հեռանում եմ
     Մանրախճի ժամացույցի սորուն հետքով,
     Մեջքս ծռում, անդարձելի կորանում եմ
     Ու անցնում եմ դիպվածների անուր ճեղքով։
     Իրականում նույն գինն ունեն գլուխ եկած
     Եվ չստացված իմ սերերը նախկին ու նոր,
     Դիմալույսին հնարում են տաղ ու արկած
     Պոետները՝ Շնորհալուց մինչև Թագոր։