Տարօնի առիւծ հայերը ընկան,
Ընկան ոսոխ բորենու առաջ,
Պատի՞ւ է մեզ այս բանը ներել,
Յարի՞ր է մեզ այստեղ լռել:
Նրանք ընկան մեր անունով,
Նրանք ընկան մեր արիւնով,
Պատիւ չէ մեզ այս բանը ներել,
Յարիր չէ մեզ այստեղ լռել:
Ժամն է հասել հատուցումի,
Ժամն է ասելու բորենի թուրքին,
Թէ ինչ ասել է հայի ցասում,
Թէ ինչ ասել է հայի ժայթքում:
Տարօնի լեռները սգում են, ողբում,
Իրենց լանջերում արիւն է եռում,
Տարօնի առիւծը հային է փնտրում,
Հայ որդիներ, նրանք ձեզ են կանչում:
Վարդան Հովէեան