Վերևից ես հիմա սիրտս կտցահարում,
Բաց ես խփում էլ կոպերիս իմ ահերում,
Նախկինների իմ փաղանգն ես համալրում
Եվ ինձ չարի սուրհանդակ ես դու համարում։
Ինչ ասացիր, մտասևեռ ընկալեցի,
Կյանքից քշված անարձագանք ծովի խեցի,
Եթե հիմա թե սեր, թե մաղձ ներսս փչես,
Ինձ այս ցավի մագիլներից ո՞նց կփրկես։