Հոդվածներ

     Օր ու արևս են մտքի դարիճակ,
     Աչքերս փակեմ, աշխարհը ի՞նչ է,
     Այս բախտախաղում ես էլ անվիճակ
     Քանի վեր քաշեմ՝ սատանի պինչ է։
     Թերևս խառն եմ և թե քիչ խորհեմ,
     Հարբելուց հետո ես էլ անխոհեմ
     Երկճյուղ մի շիթով ճամփաս եմ նշում,
     Որ չխոտորեմ անցում ու շեղում։
     Իմ պատկերով է պատկերս էլի,
     Ցավս մոմլաթի վրա է կաթում,
     Այս աշխարհից չէ կինը ցանկալի,
     Սեթևեթում է մի ակնթարթում։
     Մի հնար գիտեմ, հենց որ հորինեմ
     Անժամանակի սարածի նման,
     Կասեմ մարմինդ բեր տնօրինեմ,
     Ձեռքբերովի է սերը անգուման։
     Հետակորույս ես, տեղդ չիմացա,
     Քո քվանտների քանակն է անհայտ,
     Տարակուսեցի, հետո չարացա․
     Սիրտս հուշում է, որ օձն է անգայթ։