Հոդվածներ

     Թավիշը՝ մախմուր, մախմուրը՝ գինով,
     Թեթև հարբած եմ առաջդ գալիս,
     Միթե անձնատուր ընկել ես քնով,
     Շողակնի ցոլքն է իմաստը տաղիս։
    
     Շող ու շաղի մեջ քեզ էլ եմ հղկում,
     Երեսակում եմ պատկերդ սրտիս,
     Բաց ասելով էլ թախիծս եմ հերքում,
     Ճաքած նռներդ են մեղուշը հույզիս։
    
     Ջահել օրերիս անբիծ հրապույր,
     Քանի թևարկեմ վերջալույսիս մոտ,
     Դեղ ու ճարի պես մի թեթև համբույր
     Իմ մեջ կպեղի կիրքդ անծանոթ։