Մեր բաժանումից առաջ նա ինձ նստեցրեց իր կողքին ու ասաց. «Լսի՛ր ինձ ու չընդհատես....ես ուզում եմ, որ դու միշտ հիշես այն խոսքերը, որ պիտի հիմա լսես..»: Նա խորը շունչ քաշեց և սկսեց այսպես՝ «Հիշի՛ր, որ կյանքում, երբ ընտրություն կատարես..չընտրես նրան, ում դու քո կյանքից ավելի շատ ես սիրում, քան նա քեզ.....ով այնքան չի անհանգստանում քո մասին, քան դու նրա.....ով այնքան չի մտածում քո մասին ու չի ձգտում քեզ..ՆԱ ՔԵԶ ՉԻ ՍԻՐՈՒՄ.....դու ուղղակի նրա պարանն ես, որով նա կապված է քեզ հետ, , ու ինչ գնով էլ լինի, չի կարող ազատվել..դա նրան դարձնում է ավելի համառ ու եսասեր.....ՆԱ ՔԵԶ ՉԻ ՍԻՐՈՒՄ....նա ուղղակի ցանկանում է քեզ..իսկ դու գիտե՞ս ինչով է տարբերվում ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍԻՐՈՒՑ: Ցանկությունն այն է, երբ դու համառորեն ուզում ես, որ նա քեզ հետ լինի, միշտ քո կողքին, բայց դա չէ սերը......Սերն այն է......երբ նա ամեն պահ մտածում է քո մասին..քնած թե արթուն, , նույնիսկ մեռած.....երբ նա ամեն ինչ թողնում է և վազում է քեզ մոտ, երբ իմանում է մի բան այն չէ քեզ հետ....թեկուզ նա լինի այդ պահին ամենազբաղված մարդը..նա կվազի և կհասնի քեզ.....երբ նա թքաց կունենա իր դասերի..աշխատանքի վրա և առանց ժամանակ կորցնելու կգա կկանգնի ձեր տան առջև.....այնքան, մինչև դու նայես պատուհանից.......թեկուզ մինչև ուշ երեկո.......երբ նա քնած լինի և դու զանգես ասես տխուր եմ, , արագ կհագնվի և կգա քեզ մոտ, և ամեն ինչ կանի, որ ասես տխրության պատճառը....երբ դու հիվանդ լինես..կխնամի քեզ փոքրիկ երեխայի պես....դու կքնես, իսկ նա կսկսի զբաղվել տնային գործերով, կպատրաստի քո ամենասիրելի կերակուրը..մինչև դու արթնանաս........Սիրում է քեզ նա, ով իրոք կարոտում է քեզ, ում հոգին ու սիրտը դողում է քեզ տեսնելու ցանկությունից, , ՀՈԳԻՆ, այլ ոչ թե մարմինը......Երբ կարոտում են, , անում են ամեն ինչ, որպեսզի տեսնեն ժպիտդ, որ կրկին կյանք ստանան....Երբ սիրում են, , չեն նայում քո արտաքինը..դու այսօր շպարված ես, թե՞ ոչ......Դու միևնույն է, կլինես նրա համար ամենագեղեցիկը և նա թքաց կունենա մյուս աղջիկների վրա, որովհետև դու նրան լրիվ հերիք ես.....Երբ սիրում են քեզ.......դա ցույց են տալիս արարքով, այլ ոչ թե անիմաստ և փուչ բառերով, որոնք շոյում են քեզ, , , , , սթափվի՛ր..դու նրան պետք չե՛ս..մի՛ տանջիր քեզ......եղի՛ր երջանիկ..ոչ թե ինչ որ մեկին պարտավորված` կորցնելով ողջ կյանքդ..............» Ես չդիմացա և արցունքներս ակամայից գլորվեցին աչքերիցս և ես կամաց ասացի՝ «Դու ինձ իսկապես սիրում էիր, իսկ ես......» նա ընդհատեց ինձ ու ասաց՝ «Նա քեզ չի սիրում: » Նա գնաց ու ես չցանկացա գոռալ՝ «Հե՛տ արի: » , որովհետեվ գիտեի, որ չի գա.....նա գնաց անվերադարձ, իսկ ես մնացի պարտավորված «ԻՆՉ-ՈՐ ՄԵԿԻ ԿՅԱՆՔՈՒՄ» ..............................ՆԱ ԻՆՁ ՉԷՐ ՍԻՐՈՒՄ, ՈՒՂՂԱԿԻ ԵՍ ՆՐԱ ՊԱՐԱՆՆ ԷԻ:
