Հոդվածներ

     Դու կողոմեցիր իրերի շարժը
     Եվ լինելիքի մրուրն էր դառը,
     Մեր մեջ դու էիր ամենքից վարժը,
     Ամարու, ինչպես այն ամլիկ գառը։
     Ես էլ չիմացա, թե ոնց հերսոտած
     Գայլը էն ձորից կտրեց դիմացդ,
     Թամաշու վրա ինչ օձ էլ սողաց,
     Թունավորեցին դեմք ու դիմակդ։