Статьи

    
    
    

Դու կարո՛ղ ես խեղդել ճի՛չը կրքից քրտնած ափերում,

Երբ սպասումից հանկարծ վի՛շտը

Բռնկվո՜ւմ է, հրդեհվո՜ւմ:

    

Դու կարո՛ղ ես այդպես մեռնել աչքերի մեջ մի կնոջ,

Որին երկա՜ր ես սպասել

Սփոփանքի մուտքի մոտ…

    

Ու Սպասումդ դառը համով երազի պես երկնային,

Մինորային ակորդներով

Կհեծեծա դառնագին:

    

Կրծքից Նրա, կսահի վար, ուր հոգո՜ցն է ծին առնում,

Կանհետանա վայրկենաբար

Գիշերվա մութ երախում:

    

Շողի վրա շո՜ղ կծնի, առագաստն արյունամած,

Աչքերումդ պա՛ր կպարի

Կի՛րքը – Սպասմանը գրկած…

    

… Դու կարող ես այդպես մեռնել աչքերի մեջ մի կնոջ,

Որը քեզնից քունդ է խլել

Ու երազներդ բոլոր…

    

Ս.Ումառ-Հարությունյան

08.04.15 Երևան