Մոտավորապես 420 թվականին են ի հայտ եկել լատինական «T» տառին նմանվող «խաչ» -ի վրա Հիսուս Քրիստոսի խաչելության պատկերները: Հին հռոմեացիներն իրենց թշնամիներին «խաչելությամբ» պատժելու համար օգտագործել են գագաթի մասում ճանկով (crux) ամրակցված երկու ուղղաձիգ գերան, որի վրա տեղավորվել է հորիզոնական վերադրակը (պատիբուլում): Գետնին կանգնած դատապարտյալի ձեռները կապել են այդ վերադրակին: Երբ ուժասպառված դատապարտյալը ծալել է ծնկները՝ երկու-երեք օր անց մահը վրա է հասել շնչահեղձությունից (մարդու գլխի ծանրությունից շնչափողը խցանվել է):
Տանջամահ անելու համար հռոմեացիները երբեք քրիստոնյաների պատկերածին նմանվող խաչափայտ չեն օգտագործել: Ավելի ու շրջանում հռոմեացիները գործածել են խաչի ձև ունեցող «հունական խաչ» -ը: Իսկ քրիստոնեական եկեղեցին լատինական «T» տառին նմանվող «խաչ» -ի վրա Հիսուս Քրիստոսի խաչելությունը սկսել է պատկերել 4-րդ դարում, հետո խաչը երկարացվել է, որպեսզի այն լավ տեսանելի լինի, ապա ուղղաձիգ գերանին ավելացվել է ոտների համար հենափայտը: Իսկ այն խաչերը որոնք մեզ քաջ հայտնի են, ի հայտ են եկել 5-րդ դարում: Բայց լատինական «T» տառին նմանվող խաչերով պատկերները «գոյատևել են» մինչև 16-րդ դարը:
