Տեսնո՞ւմ եք ինչպես են աչքերն աշխարհի
կծկվե՜լ, փոքրացե՜լ,
Ինչպե՞ս է աշխարհը լեզուն կուլ տվել…
Ի՞նչպես է հույսը ձգված հյուսիսին
սառե՜լ, մնացե՜լ…
Հավատը ուղղված դեպի արևմոտք՝
ճաքե՜լ, չորացե՜լ,
Լսո՞ւմ եք կաթոցը՝ կաթոցը ցավի՜-
Կա՜թ-կաթ կաթացող հողին հայկական,
Դա ցա՜վն է կաթում
համայն աշխարհի անտարբերության…
Մենք հաղթելո՛ւ ենք – հաղթելո՜ւ ենք լուռ,
Մենք ցնծալո՛ւ ենք – ցնծալո՜ւ ենք լուռ,
Սգալո՜ւ ենք լո՜ւռ, մեր մեջ ցա՜վն առած
Համայն աշխարհի
Անտարբերությա՜ն
հայացքի առաջ: