Հոդվածներ

Տեսնո՞ւմ եք ինչպես են աչքերն աշխարհի

կծկվե՜լ, փոքրացե՜լ,

Ինչպե՞ս է աշխարհը լեզուն կուլ տվել…

Ի՞նչպես է հույսը ձգված հյուսիսին

սառե՜լ, մնացե՜լ…

Հավատը ուղղված դեպի արևմոտք՝

ճաքե՜լ, չորացե՜լ,

Լսո՞ւմ եք կաթոցը՝ կաթոցը ցավի՜-

Կա՜թ-կաթ կաթացող հողին հայկական,

Դա ցա՜վն է կաթում

համայն աշխարհի անտարբերության…

Մենք հաղթելո՛ւ ենք – հաղթելո՜ւ ենք լուռ,

Մենք ցնծալո՛ւ ենք – ցնծալո՜ւ ենք լուռ,

Սգալո՜ւ ենք լո՜ւռ, մեր մեջ ցա՜վն առած

Համայն աշխարհի

Անտարբերությա՜ն

հայացքի առաջ: