Կյանքն անցնում է ...
Ամեն մի մարդ ճաշակել է և բարություն, և չարություն,
Զգացել՝ և´անարատություն, և´կեղծավորություն,
Ունեցել մեծ սեր և կորցրել այն:
Անցնում են տարիները. Կրկին թերթում ես աչքերդ,
Բացում ես և տեսնում, որ արդեն ծերացել ես,
Տարիների փորձությունները հանգեցրել են ճերմակ մազերիդ,
Աչքերի արտասուքները դարձել են սպիներ մեր աչքերին,
Եվ ահա մոտենում է ամփոփումը մեր ամբողջ կյանքի,
Հուշեր, որոնք երբեք չեն մոռացվի,
Ցավեր, որոնք սպիներ կթողնեն,
Եվ հեռանալով մեզ կասեն,
Կյանքը շատ քաղցր է, բայց ափսոս որ կարճ է ...
Հեղինակ. Ա. Առաքելյան