Հոդվածներ

     Մեկը վախվորած պիտի վկայի,
     Որ միածինի ներհակը եկավ,
     Ով պատրանքների ծովով կքայլի
     Դեպի դարափը․․․ ուր քնով ընկավ։
     Ի՞նչ մոր ծնունդ է այս մահկանացուն,
     Այսչափ էլ խորոտ մարդը մռմռա,
     Տիրոջ մոտ ճիշտ է, սա էլ է տացու,
     Բայց դե խոսքն ինչ է, որ չմլմլա։
     Սնամեջ գանգից չիբուխ է բռնել,
     Մեր հոգիների թութունն է քաշում,
     Արյուն-արցունքի շաղախով թմրել,
     Վարդակակաչի քմայքն է բացում։
     Պտուկ կոտրողի խաչափայտից զատ
     Ծանրութեթևի ղանթարն է չանթել,
     Իմ տեղապահն է սրան հարազատ,
     Չգրված մի տեղ ես էլ եմ դանթել։
     Իմ քունը կոխեց, տարածվեց անել,
     Ես հո մեղքերի ճլորն եմ ընկել,
     Թրծված կավից է խորունկը՝ անոթ,
     Ուր թաքնվել են քանի անամոթ։