Հոդվածներ

Հմայիլի պես սերդ կրեցի,
     Սիրտդ գողացա ծովի փրփուրից,
     Որ հույլ արջերից՝ փոքր ու երեցի,
     Անզոր մի նշույլ փոխեմ պուրպուրի։
     Ոսկե անձրևի նման շողափայլ,
     Անստույգ բան էր սիրո պարագան,
     Շատ անգամ ժլատ, երբեմն շռայլ,
     Հաստատ չէր անգամ անկյունն իմ անկման։
     Քո ձգողության կենտրոնը դեպի
     Բարձր տեղից ցած ու վար եմ գալիս,
     Հոգեվարանքում այս նորավեպի
     Ծփանքդ ալեկոծ քեզ եմ հետ տալիս։