Հոդվածներ

Ու նորից գիշեր, գորշ, խավար ամպեր,
     Ու նորից թախիծ, արցունք ու կսկիծ,
     Նորից մտորում անհուն երազանք,
     Նորից սպասումներ, անավարտ մի սեր:
     Սեր, որ գիշերվա մութ ու խավարում,
     Դարձած անկոտրում, բայց անլույս, տրտում,
     Թե ուր չքացավ նա ակնթարթում
     Ուր անհետացավ երկնի անհունում,
     Միայն գիշերը իր վկան դարձավ,
     Ու իր գիրկն առավ աստղային ծոցում:
     -Գիշեր, ցավերի դու հզոր արքա,
     Ինչու ես լռում, անխիղճ անխնա,
     Խոսիր վերջապես, էլ մի մրմնջա,
     Չէ, մի թաքցրու ձայնը մեր հոգու….