Հոդվածներ

2011 թ. Երևանում տպագրվեց եվ հետագա ամիսներին մայրաքաղաքի հատ ու կենտ գրախանութներում վաճառվեց Յուրի Սարգսյանի "Արարատյան լեռների գաղտնիքները" ռուսալեզու գիրքը, որում հեղինակը, վերլուծելով և համադրելով բազմաթիվ հնագույն նյութեր, փորձում է նորովի դիտել հեռավոր անցյալը, յուրովի մեկնաբանել բոլորին հուզող բազմաթիվ հարցեր:

Այս տողերի հեղինակը նպատակ չունի ներկայացնել այդ գրքի ողջ բազմաշերտ բովանդակությունը, և ոչ էլ կիսվել գրքի հեղինակի հետ ունեցած իր որոշ անհամաձայնություններով: Ամենևին:

Այս տողերը գրում եմ ստիպված, քանզի վտանգավոր իրավիճակ է ձևավորվում…

Մի քանի օր առաջ` հոկտեմբերի 4-ին, գրվեց, իսկ հոկտեմբերի 9-ի 04.09-ին հայկական կայքերից մեկում տեղադրվեց ոմն Արա Հովհաննեսյանի

«Արարատյան Լեռների գաղտնիքները» կամ մտածածին «հիմնավորումներ» եբրայացոց բացառիկության

Զգուշացեք, կեղծի՛ք է...

Юрий Саргсян. Тайны Араратских Гор

Յուրի Սարգսյան. «ԱրարատյանԼեռների գաղտնիքները»

տպավորիչ եվ լուրջ ինտրիգ ու բացահայտումներ խոստացող վերնագրով հոդվածը:

Հոդվածը անմիջապես գտավ իր հասցեատիրոջը եվ կայծակնային արագությամբ ստացավ "արժանի" արձագանք` գրվեցին մեկնություններ, Սարգսյանին տրվեցին "խարանող" գնահատականներ…

Հայ հասարակության "նեղ շրջանակներում քաջ հայտնի եվ համապատասխան համբավ" վայելողները, երևի թե քննարկվող գրքի մասին առաջին անգամ լսելով (էլ չեմ ասում` ԿԱՐԴԱՑԱԾ ՉԼԻՆԵԼՈՎ ) պախարակեցին Յ.Սարգսյանին` նա դարձավ ջհուդ… դրանից բխող եզրահանգումներով:

Գիրքը հայտարարվեց "չափազանց վտանգավոր", ավելի վտանգավոր քան…

Որոշ "սուպերհայրենասերներ" շատ կարճ ժամանակահատվածում այնպես ինքնաոգևորվեցին ու գռգռվեցին, որ կողմ թողնելով բարոյականության ամեննատարրական նորմերը, ի ցույց դնելով իրենց բարոյականության ողջ զինանոցը, ուղղակի անցան լպիրշ հայհոյանքների:

Ես կարծում եմ, որ Պարոն Սարգսյանը տեղյակ է այդ ամենին և, լինելով իրավաբան, միջոցներ կձեռնարկի երևանաբնակ ոմն հակոբ մարգարյանի եվ ամերիկաբնակ …. հետ դատական ատյաններում հանդիպելու համար: ՀՀ քրեական օրենսգրքում համապատասխան հոդվածներ կան, հանցակազմը առկա է և իրենց իսկ կողմից փաստված:

Եվ այսպես – ին՞չ կատարվեց: Յուրի Սարգսյանը մեկ տարի առաջ 300 օրինակով տպագրեց եվ մեզ տրամադրեց հետաքրքիր մի աշխատանք, որը ոչ միայն արժե ընթերցել, այլ նաև ուսումնասիրել, համաձայնել կամ հակաճառել…

Բայց ոչ կեղծել, փնովել կամ այլափոխել… Այդպես գործում են լոկ մեկ պարագայում`երբ պատվերը պետք է ցանկացած գնով կատարել…

Հակասարգսյանական հոդվածը գրված է "Արա Հովհաննեսյանի" կողմից, որի ով լինելը դժվար է պարզել. հայագե՞տ է, պատմաբա՞ն թե՞ ուղղակի "հայրենասեր": Ինձ չհաջողվեց գտնել նման անուն ազգանուն ունեցող հեղինակի որևիցէ աշխատանք… կա այդպիսի սպորտսմեն, քրեածին անձ, պատահական "անցորդ"…

Ով էլ լինի այդ անվան տակ թաքնվողը, մեկ է` հոդվածը գրված է, ասել է, թե քարը նետված է:

Որեմն անցնեմ բուն նյութին:

Հոդվածն ունի ընդհանուր բնույթի շատ "եզրահանգումներ" որոնց մասին խոսել, նշանակում է ներգրավվել ծրագրավորված սադրանքի մեջ: Այդ վերացական, անհիմն "եզրահանգումները" թողնում եմ հոդվածագրի խղճին (եթե այն գոյություն ունի): Իսկ ես, իմ հնարավորության սահմաններում, կփորձեմ ձեզ հետ միասին պարզել, թե ինչ կեղտոտ, ստոր ու $$$$-ական ոճով են ձևավորված հակասարգսյանական "եզրահանգումները":

Կարդալով անհավատալի արագությամբ համապատասխան կայքերում տարածում գտած հոդվածը, ևս մեկ անգամ, բայց արդեն հոդվածագրի օգնությամբ, ես անդրադարձա Յուրի Սարգսյանի գրքին` փորձելով գտնել այն, ինչը, գուցեև, չեմ նկատել…

Եվ նկատեցի, շատ բան նկատեցի, բայց ոչ ի օգուտ հոդվածի հեղինակի…

Նշեմ, որ այս ամենի մեջ ինձ հատուկ ‘ցավ’ պատճառեց հոդվածագրի կողմից Սարգսյանին վերագրվող արիացիների մասին արված "եզրահանգումները", ու ես որոշեցի առաջնային կարգով դա ստուգել: Պարզվեց, որ Յուրի Սարգսյանը կարծես կանխագուշակել էր իր գլխին գալիքը: Գրքի նախավերջին բաժնում, ուր նա կիսվում է արիական ցեղի ծագումնաբանության հետ առնչվող իր հիրավի անսպասելի ու երբեմն անհավանական թվացող բացահայտումներով (մասամբ Արաքսի առեղծվածը), Սարգսյանը նշում է, որ ժամանակակից համացանցը, իր բոլոր դրական հատկանիշներից զատ, լայն հնարավորություն է ընձեռում նաև կեղծիքների տարածման համար: Սարգսյանը անգամ մոդելավորել և ընթերցողին է ներկայացրել այդպիսի իրավիճակ, անվանելով այն "հիմար":

Կարդանք բնագիրը, այսինքն գիրքը (ընդգծումն իմն է).

«Давайте представим такую идеотскую ситуацию: переводчик взялся перевести священные слова российского гимна. Строка «Россия – священная наша держава! Россия – любимая наша страна!» перевел «Романия – священная наша держава! Романия – любимая наша страна!» и в качестве комментария добавил, что некоторые издания по ошибке вместօ «Романия» пишут «Россия»! Абсурд? Да! Кощунственно? Да! Чистая фальсификация? Да! В конце концов – оскорбительно? Да!

Фальшивый текст пойдет по свету, через возможности современной коммуникации станет доступным многим обременениями бытовыми проблемами потребителям. А как вы думайте – много ли читателей засомневаются в тексте перевода и решат сравнить с оригиналом? Сомневаюсь. А как себе поведут истинные патриоты России? Им придется доказывать очевидное!»

«Тайны Араратских Гор» ст. 402

Հուսով եմ, որ այն մարդիք, ովքեր առատորեն մեկնաբանություններ են թողել համացանցում, գոնե ի վիճակի են մի քանի տող կարդալ առանց "միջնորդության" և կամ էլ, հանուն ճշմարտության, այսուհետ բերվող բնագիրը հասկանալու համար կդիմեն ռուսերեն իմացողների օգնությանը:

Իսկ ես ուղղակի կդիմեմ Սարգսյանին`«Դուք եք մեղավոր: Եթե չհուշեիք, միգուցե չֆայմեին, որ կարելի է այդպես գործել»:

Իսկապես եղավ այնպես, ինչպես մոդելավորել և զգուշացրել էր Սարգսյանը` "վայ հայրենասեր" Արա Հովհաննիսյանի կեղծիքներով լի հոդվածը նետվեց համացանց… ու ինչպես կասեին նման պարագայում` "գնա, գալիս եմ…": Իսկ Յուրի Սարգսյանը պարզվում է "պարտավոր" է արդարանալ…

Քանի՞ բարեխիղճ ընթերցող է ստուգել, համեմատել հոդվածում նշվածը բնագրի հետ: Չգիտեմ: Կասկածում եմ… Իսկ եթե կան այդպիսիք, ապա ինչու են լռում, թե՞ մտածում են` " սադրանք է… թույն ու թարախ… հեռու մնանք սրանցից…":

Հեռու մնացեք` հաջորդը դուք եք…

Իսկ ես կփորձեմ դա անել: Փառք Աստծոն, որ հոդվածագիրը, ստեղծելու համար լուրջ, անկողմնակալ և օբյեկտիվ քննադատի տպավորություն, երբեմն հղումներ է կատարում և անգամ նշում համապատասխան էջերը: Մեզ մնում է քիչ բան` բացել գիրքը և կարդալ նշված էջը:

Ահա հոդվածը.

«Հպանցիկ անդրադառնալով հայկական այբուբենին, անում է հետևյալ առտառոց հայտարարությունը. «Ժամանակակից հայկական այբուբենը հավանաբար ստեղծվել է հատուկ Բիբլիայի թարգմանության համար» (էջ 57): Այսինքն, էլ ինչի՞ է պետք Հայոց այբուբենը, եթե ոչ, միայն սուրբ կոչված գիրքը թարգմանելու համար, նույնիսկ հեղինակն ինքը, որն զբաղվում է հայագիտությամբ և կարծես թե արդեն «հեղինակավոր հայագետ» է, գրում է միայն ռուսերեն»:

Իսկ ահա գրքից այդ էջի համապատասխան մասը.

«Современный армянский алфавит был, вероятно, создан специально для того, чтобы перевести Библию. Такая же ситуация с грузинскими буквами. Армянская письменность существовала еще до н.э., но ок. 300 года н.э., когда началась христианизация страны, эта письменность фактически исчезла. Новый армянский алфавит создал ок. 405 году Месроп Маштоц. По инициативе католикоса Саака, он осуществил перевод Библии».

Եվ ին՞չ: Այն ՞ որ

Ø «Современный армянский алфавит был, вероятно, создан специально для того, чтобы перевести Библию», թե՞

Ø «կարծես թե արդեն «հեղինակավոր հայագետ» է, գրում է միայն ռուսերեն»:

Եթե առաջինը, ապա դիմեք պատմական աղբյուրներին և կամ էլ տվեք ձեր համապատասխան նյութը, իսկ եթե ընբոստանում եք այն բանի համար, որ «գրում է միայն ռուսերեն» (այսինքն գիրքը գրված է ռուսերեն), ապա դա "ուրիշ օպերա է":

Եթե դա է հիմնական ցավը, ապա հոդվածի հեղինակին կխնդրեի մինչ քննադատելը ձեռնամուխ լինել "անշնորակալ" թարգմանչական գործին և հայերեն ներկայացնել շումերական, աքքադական, բաբելոնյան, եգիպտական, խեթթական և բոլոր մյուս հնագույն քաղաքակրթությունների գրավոր ժառանգությունը: Միգուցե այդ պարագայում Սարգսյանը ստիպված չեր լինի դիմել օտարալեզու աղբյուրներին:

Էլ չեմ խոսում այդ թեզի` "գրում է միայն ռուսերեն", պառակտիչ հատկության մասին: Կպախարակենք բոլորին, ով գրել է կամ գրում է ռուսերեն, կամ անգլերեն, կամ խոսում է որևիցե բառբառով: Հետո կանցնենք ծննդավայրին, կրոնին և կամ էլ երեսին թրաշի առկայությանը… Բոլորին կհայտարարենք թշնամի, կոչնչացնենք… Հերն էլ անիծած, որ այս ամենի արդյունքում Ազգը կպառակտվի, կվերանա: "Զատո" ինքնագոհ ինչ որ մեկը իրեն միակ իսկական Հայ ու ազգային մտածողության միակ իսկական կրող կհամարի:

Մեջբերում հոդվածից.

"Իսկ որտե՞ղ է տեղադրված դրախտը, այս հարցը իհարկե չէր կարող չհետաքրքրել հեղինակին, քանի որ այնտեղ ապրել է Ադամը, որը ըստ հեղինակի հղած ջհուդ Դեյվիդ Ռոլի, հանդիսանում է Աբրահամի տոհմի առաջին անդամը (էջ 60), որն էլ առաջին անգամ հանդիպեց Եհովային և սկսեց ենթարկվել նրան (Ադամին էլ ջհուդ դարձրին)":

Ահա այդ էջի ամբողջ նյութը ըստ գրքի.

«Вождем одной из тесно сплоченных групп беженцев был необыкновенный человек, который привел свое племя в безопасное место и подарил новое начало, увековеченное в иудеохристианской и исламской традиции в первых главах книги Бытия. Его имя сохранилось как олицетворение первобытного человека, благодаря устной традиции и часто цитируемой генеалогии еврейских патриархов в дополнение к недавно переведенным мифам творения из древней Месопотамии. Адам и члены его клана направились на юг – в Эдем». (Дэвид Рол «Утраченный Завет»)

Где и как произошел этот контакт, первый контакт «адама» с Богом Яхве? Ученый описывает возможный вариант этой встречи в северных вершинах от Эдема.

«Однажды Адам решил пройти вдоль берега вверх по течению. Быстрый ручей, напитанный ледяной водой от талого весеннего снега, уводил его все выше и выше, пока он не смог увидеть самую вершину горы.

…Точно так же, как Авраам и Моисей тысячи лет спустя, Адам впервые встретился лицом к лицу со своим богом здесь, в этом «Высоком месте» над Эдемским садом. Наступил поворотный момент в странствии Человека по векам и эпохам – момент, превративший Адама, «человека красной земли», в генеалогического основателя иудейской, христианской и исламской традиции. Именно это отличало великого предка Детей Яхве от всех, кто существовал до него.

…В более поздних преданиях – в книге Иезекииля и Исайи – упоминалось о таинственной «горе Бога», о «высоком троне» или о «горе собрания», которая находилась «далеко на севере от Израиля».

…Этой встречей завершилась эпоха первобытной невинности. Символическая метафора Древа Познания добра и зла и грехопадения отмечает вторую поворотную точку в жизни Адама, когда человек стал искать неведомое. Стремление к знаниям, заложенное в природе человека, стало смертным грехом, и источником борьбы и страданий потомков первобытного Адама». (Дэвид Рол «Утраченный Завет»)

    

Ինչպես հասկացաք այստեղ ամբողջովին մեջբերում է Դ. Ռոլից: Ընթերցեք և եզրահանգումներ արեք ինքներդ:

    

Շարունակելի