Հոդվածներ

     Հաճ ու հավան ես, երբ դաշն ես ընտրում,
     Աշխարհն ափիդ մեջ խտուտ ես տալիս,
     Յոթը չափում ես, նոր մեկը կտրում,
     Կենտ ու հատիկ էլ ինձ ես հյուր գալիս:
     Մարդն ու մղմեղը նույն չափի մեջ են,
     Աշխարհն ավելորդ ոչինչ չի հիշում,
     Րոպե, վայրկյան և պահը մեկ են,
     Տոնական մի օր սա են մեզ հուշում:
     Իր անձև տեսքից լույսը փոշման չէ,
     Րոշնական բան է այս արգասիքը,
     Ոմանք ասում են կյանքը նման է
     Սառցաբյուրեղի, ո՞րն է գալիքը:
     Յաղութ քարի պես ապրածդ իստակ,
     Արտաբերելու ոչինչ չմնաց,
     Նեն ձայնանիշ է, կարմիրը սուտակ,
    
     Արմենն էլ գիտի շատ ես բանիմաց: