Անցյալից մի հուշ, տպավորության անհասցե մի խաղ,
Ողբի մեկնությամբ տապանագիրս է ցավի հրապույր,
Էյ գիտի աշխարհ, անդադար թվում, հիշում եք հաճախ,
Մանրուք չթվա, իմ քաշով ոսկի և մի աջհամբույր։
Ափեղա, հօքի, իմ ծվենները սուրփ պատարաքին
Աչում ամփոփիր, աղի ողորմ է այս կյանքը ու սին։
Քանի անգամ եք գիրս կարդալու, որ մեկնաբանեք,
Թե, եղուկ, հեյ-վախ, էլ սրա հոգին տեղահան չանեք։