Փոթորկահույզ ափս գտար ամայի․
Խռով սիրտս չի տրոփում նոր սիրով,
Արտահայտիչ քո էսքիզն եմ անարի,
Դեռ պտտում պարփակուղի նույն ծիրով։
Ինչ էլ գրեմ, ինձ քիչ մնաց այս կյանքում,
Անսիրության, ապա սիրո արանքում
Շվարել եմ, կամ վաղուց եմ էլ մոլոր,
Չեմ էլ հիշում հուզված եմ, թե ակնկոր։
Ձաղադեմիս քո ժպիտն է դեղ ու ճար,
Հրապուրիչ լուսինն էլ է աճպարար,
Հմայանքիդ ձեռագիրն եմ ասմունքում,
Քեզ սիրում եմ այս ամենի արդյունքում։
