Քիչ է պատահում,
որ համահունչ լինեն
Խիղճը ու Հոգին,
Օրինակ Խի՜ղճս խնձոր է սիրում,
Հոգի՜ս նախընտրում է
որթը խաղողի…
Բաղե՛ղն է սիրում,
Ոտքերից մինչ վեր
գինու վերածվող ավի՜շը արյան,
Սիրուց արբել է անընդհատ սիրում,
Խո՛րքեր է սիրում՝
Խո՜ւլ կառափնարան…
Սիրում է դե՜մքը թաղած կորերում
Մեկ ուրիշ հոգու մեջ
մեռնելու պա՜հը,
(Խիղճս այդ պահին աչքե՜րն է փակում)
Հոգիս այդպես է
Հասկանում մահը: