Քիչ է պատահում,

որ համահունչ լինեն

Խիղճը ու Հոգին,

Օրինակ Խի՜ղճս խնձոր է սիրում,

Հոգի՜ս նախընտրում է

որթը խաղողի…

Բաղե՛ղն է սիրում,

Ոտքերից մինչ վեր

գինու վերածվող ավի՜շը արյան,

Սիրուց արբել է անընդհատ սիրում,

Խո՛րքեր է սիրում՝

Խո՜ւլ կառափնարան…

Սիրում է դե՜մքը թաղած կորերում

Մեկ ուրիշ հոգու մեջ

մեռնելու պա՜հը,

(Խիղճս այդ պահին աչքե՜րն է փակում)

Հոգիս այդպես է

Հասկանում մահը: