Մոտենում ենք մեծ եղեռնի հարյուրամյա տարելիցին: Ինչպես ներենք արյունարբու դաժան թուրքին, ձեռքերում լիքը հայի արյուն նա պահած իր աչքերով մեզ է նայում շվարած: Նրա «գործերը ապրելու է» միշտ դարեդար: Իրեն մտքով և կարծիքով եղել է ճիշտ և արդար: Լավ իմացիր և հասկացիր թուրք հրոսակ քո դիմացին դեռ կանգնած կա Հայոց Բանակ: Բայց այսօր էլ այդ հառավոր Ամերիկան չի ճանաչում անգութ թուրքին մարդասպան և աշխարհի բոլոր հայերը միաբերան լացով կանչում և ասում են. Լավ իմացեք, մենք դարձել ենք գաղթական: Բայց մենք գիտենք մեր պաշտպանը Զորավոր Աստվածն է: Չենք վախենա, եթե մեզ տան կացնի հարված, դրա համար պետք է լինենք միավորված, աշխարհով մեկ մեզ միշտ կտեսնեն հաղթանակած: Չմոռանանք՝ կա Հայոց Եղեռն:
