Հոդվածներ

ՀԱՅԱԳԻՏԱԿՑՈՒՄ Ծաղրածու, ով տխրագին պահեր էր գողանում

Հեղինակ`
Սուսա Լալայան

13:09, ուրբաթ, 10 հուլիսի, 2020 թ.

ՀԱՅԱԳԻՏԱԿՑՈՒՄ Ծաղրածու, ով տխրագին պահեր էր գողանում

     Ես կմեռնեմ, եթե ոչ ոք չասի, որ սիրում է ինձ ...

     Գիշեր է:
     Մանր անձրև է գալիս:
     Անձրևի կաթիլները երևում են, երբ ընկնում են լապտերների լույսի տակ, և թվում է, թե փողոցային լապտերներն արտասվում են:
     Ինչո՞ւ են արտասվում: Անձրևոտ գիշերում լապտերներն արտասվում են միայն այն բաների համար, ինչ չկարողացան մարդի’կ անել, որովհետև իրենք պարզապես լապտերներ են, իրենց սեփական տխրությունը չունեն: Եվ ամբողջ գիշեր արտասվում են նրանք միայնությունից, նրանից, որ անձրև է գալիս, և որ վաղը կրկին մռայլ եղանակ է լինելու, և որ ինչ-որ մեկը չի հանդիպելու, որ ինչ-որ մեկը չի սիրելու...
     …Եվ այն պատճառով, որ վաղը մռայլ եղանակ է լինելու, այս գիշեր փողոցի անկյունում արտասվում են լապտերները…

     ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ

Աղբյուրը` ՀԱՅԱԳԻՏԱԿՑՈՒՄ

Առաջխաղացնել այս նյութը

Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:

Հավանել

1

Չհավանել

0