Արևոտ մի օր, մի ազգ հոշոտված,
Բազում դիակներ, մանուկներ խաչված,
Եվ արյան մի գետ, որով սնուցվեց հողն իմ պապական,
Որն մինչև այսօր կարոտ է դարձել մի նվիրական:
Բայց ես լավ գիտեմ միշտ պատժվում է չարի հանցանքը,
Իմ ազգի սուրը դեռ պիտի կտրի թուրքի պարծանքը,
Ինչպես ողբում ենք մի հսկա կորուստ մենք հարյուր տարի,
Այնպես պիտ ողբաք դուք հազար տարի ձեր վերջը՝ չարի,
Ու դեռ պիտ զգաս՝ անպատիվ ոսոխ, մեր սրի փայլը,
Դեռ ես պիտ տեսնեմ այս կյանքում հենց քո, քո վերջին քայլը,
Փառք այն հայորդուն ով զենքը ձեռքին վրեժ կլուծի,
Ով թուրք պոռնիկին իր տականք որդու սիրուց կզրկի:
Փառք ԱՍԱԼԱ-ին փառք հայ զինվորին,
Եվ հազար հանգիստ ազգիս զոհերին
