Ինչպես արդեն նշել ենք, «աղանդ» բառը, ըստ «Արդի հայերենի բացատրական բառարանի», նախևառաջ նշանակում է տվյալ եկեղեցու դավանանքից շեղվող կրոնական ուսմունք, և երկրորդ` տվյալ երկրում ընդունված կրոնին օտար մի այլ կրոն: Կա նաև հետևյալ բացատրությունը` որևէ ուսմունքից շեղվող ուղղություն:
Նորություն չէ, որ հայ քրիստոնյաների մեծամասնության համար «տվյալ եկեղեցի» ասվածը Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին է` իր դարավոր և անուրանալի վաստակով:
Նեոխարիզմատ «Կյանքի խոսքը», «Հոգեգալստականները» և, ընդհանրապես, խարիզմատ ուղղվածության մյուս աղանդները, որոնք հանդես են գալիս իբրև քրիստոնեական եկեղեցի, մարդկանց ներկայանալու, նրանց հավատը, վստահությունը ձեռք բերելու համար ընդամենը արտաքին «շապիկն» են ներկայացնում: Նրանք ասում են, թե ընդունում են Նիկիայի (տիեզերաժողովի) հավատո հանգանակը, հավատում են Սուրբ Երրորդությանը:
Վերոնշյալ տիեզերաժողովին, ինչպես հայտնի է, մասնակցել են բոլոր քրիստոնյա եկեղեցիներն իբրև մեկ ընդհանրական եկեղեցի: «Կյանքի խոսքը» և խարիզմատ ուղղվածության մյուս աղանդները դրան չեն մասնակցել ու չեն ստորագրել նշված հանգանակը: Իհարկե, այսօր կարող են ասել, որ թեև չեն մասնակցել Նիկիայի տիեզերաժողովին, չեն ստորագրել հավատո հանգանակը, քանի որ այն ժամանակ դեռ չէին ստեղծվել, բայց ընդունում են այդ հանգանակը: Այդ դեպքում, սակայն, հարց է առաջանում` եթե ընդունում են Նիկիայի հավատո հանգանակը, ինչո՞ւ եկեղեցու մեջ չեն, ինչո՞ւ են իրենց գործունեությամբ հավատավորների հոտը բաժան-բաժան անում: Անժխտելի է, որ եկեղեցին իր բնույթով այնպիսի կառույց է, որ չի կարող ունենալ դուստր ձեռնարկություն: Անձը թե մարդկանց խումբը կամ եկեղեցու մեջ է, կամ եկեղեցուց դուրս է: Եվ եթե եկեղեցուց դուրս է կրոնական գործունեությամբ զբաղվող կառույցը, տվյալ եկեղեցու դավանանքից, ուսմունքից շեղված է, համարվում է աղանդ, դրանից թող որևէ մեկը չվիրավորվի: