Մարի...... ոմանց համար մի հասարակ անուն բայց ինձ համար մի ամբողջ աշխարհ: Գիտես քեզ առաջին իսկ տեսնելուց հավանեցի քեզ, գիտեմ հիմա մոտդ հարց կառաջանա որտեղ եմ տեսել քեզ առաջին անգամ:
Այսօրվա պես հիշում եմ այդ օրը 2017 թվականն էր Կրասնադար քաղաքում էի, օգոստոս ամիսն էր, քո համար հասարակ մի օր, բայց իմ համար կյանքս ի վերուստ փոխելու ցանկության օր, դու զբոսնում իր իսկ ես հիացած նայում էի քեզ, ինձ գրավեց քո գեղեցկությունն և նրբությունը
Այդ օրվանից անցել է ուղիղ 1 տարի բայց ոչ մի զգացում չի փոխվել, միայն քեզ հետ խոսելու և շփելու ցանկությունն է ինձ մոտ ավելացել:
Մարի, ես բազմիցս եմ քեզ գրել և այդպես էլ նամակիս չես պատասխանել, փորձել եմ գտնել ընդհանուր ծանոթներ, և դա ինձ մոտ ստացվել է, ես գտել եմ 2 ընդհանուր ծանոթ բայց նրանք էլ ինձ չեն տալիս քո հեռախոսահամարը, չեն միջնորդում, որ շփվեմ քեզ հետ այդ իսկ պատճառով զգացածս հայտնելու այս ձևն եմ ընտրել:
Սիրունիկ Մարի ուզում եմ վերջապես քեզ ասել, որ դու ինձ դուր ես գալիս, որովհետև աշխարհում ոչ ոք ինձ չի կարող հակառակն ապացուցել…
Ես հավանում եմ քեզ, որովհետև Աստված պարգևել է այդ զգացմունքը քո նկատմամբ…
Ես հավանում եմ քեզ, որովհետև դու ինձ չես հավանում բայց երևի մի օր կհավանես մի քիչ… Կարող եմ խելագարի պես ինքս ինձ անընդհատ հակասել… Ես պատրաստ եմ սպասել, տարիներով, մի ամբողջ կյանք, ես վախենում եմ, որովհետև համակրում եմ քեզ, վախենում եմ, որ հանուն քո երջանկության, բարօրության, ծիծաղի, կնվիրեմ, կզիջեմ քեզ ուրիշին, բայց նույն րոպեին իմ ճանապրհից կհեռացնեմ այն մարդուն ով կպպտվի քո շուրջ:
ՄԱՐԻ ՄԻ ԱՆՏԵՍԻՐ ԻՆՁ, ՊԱՏԱՍԽԱՆԻ ՆԱՄԱԿԻՍ....... ԱՅ ԿԱՄԱԿՈՐ ԱՂՋԻԿ
