Արման Գիզյան
Խավարը մեծ է, խավարն ամենուր
Իսկ խավարասերը շարժվում է արագ:
Ու քի՛չ է լույսը, ու թո՛ւյլ է լուսը
Ամբողջ գաղտնիքը բացահայտելու
Ի զորու չէ նա:
Վառվում է մոմը, վառվում է մենակ
Պոետի՜ նման,
Բայց, լույսը սփռել, ցրել խավարին
Չի կարողանում,
Մոմակալ է հարկավոր, ու մեծ մոմակալ:
Ու, պետք է վառվե՛լ, վառել ամենքի՛ն
Ու պետք է հաղթել, ցրել խավարին:
Պոետը՝ մենակ, մի մոմի մնան
Վառվում է ահա,
Իսկ նրա դիմաց՝ խավարի նման-
Խավա՜րն է ահա, որ չի հեռանում:
Ու հրահրում կրկի՛ն վառվելու ու կրկին մենակ:
Մենակ վառվողին ՝ծանր է խավարը
Մութը չի ցրի:
Անմար կրակին ես չեմ հավատում
Մի օր կմարի:
Արման Գիզյան Արևները, երբեք չեն գա դեպի մեզ,
Պոետնե՛րը պիտի տան արևներ ձեզ:
Եվ ամբոխները պինի գնան,
Պիտի բերեն արևներ հրակեզ՝
Ամբոխներն անիշխան,
Ամբոխներն ինքնիշխան,
Ամբոխը եղբայրական:
Արևներն իրենց տեղում են մշապես-
Ու, երբե՛ք չեն գա դեպի մեզ,
Ինչքան էլ գոռանք.-Արև, Բարև:
